Fenech-Soler - Fenech-Soler

De jongens van Fenech-Soler zijn al een tijdje erg goed bezig in de wereld van de electro-pop. Met de single Lies en de songs Stop & Stare, Golden Sun en LA Love boekten ze alvast een groot succes in de blogosfeer, toch een medium met een groeiende macht.
Maar uitstekende voorsmaakjes maken nog geen goed album, gelukkig bewijzen de jonge Britten met hun eponieme debuutplaat dat zij wel degelijk onze interesse waard zijn.

De band hoort qua stijl duidelijk thuis in de hippe clubs van London of New York, toch zijn ze afkomstig van het rurale Engelse platteland. Desondanks concurreren ze zonder problemen met de natuurlijke stadsbeesten, zoals Ali Love, We Have Band, Hurts of Yeasayer.

Het viertal, ook wel Ross Duffy, Ben Duffy, Daniel Soler en Andrew Lindsay genoemd is ondertussen al vier jaar bezig, maar hun echte doorbraak in de indie-scene volgde pas in het begin van het huidige jaar des Heren. Ondertussen werkten ze al samen met Groove Armada, Marina and The Diamonds (Hollywood Remix) en recent nog met Everything Everything.

Hun stijl loopt gedeeltelijk gelijk met de huidige electro-pop en vertoont een zekere gelijkenis met Où Est Le Swimmingpool. De invloed van de Franse electro-pop à la Anoraak en Outrunners is ook duidelijk hoorbaar, maar ze lijken wel een verdere stap in de evolutie. Hun tracks zijn allemaal enorm catchy zonder in commerciële troep te veranderen. Bovendien ligt het tempo erg hoog waardoor deze band zeker in staat is om een club of zelfs een festivalweide in vuur en vlam te zetten.

De band laat met plezier de synths rijkelijk vloeien, maar er wordt tevens stevig en zelfs goed gezongen. Ik ben zeer benieuwd of ze live ook de moeite zullen zijn.


Op de nummers zelf heb ik bijna geen commentaar. Ze zijn allen werkelijk zeer goed geproducet en zeker niet over the top zoals in het geval van HURTS' Happiness.

LA Love maakt nog steeds het meeste indruk op me, de synths en zang zijn hier ongelofelijk strak, wat mij nog meer feestkriebels bezorgt. Ook al is "feestkriebels" een bijzonder belachelijk woord.

Stone Bridge is wat trager als de rest maar zeker niet minder geslaagd, ze is zelfs uitstekend crescendo opgebouwd. Enkel afsluiter Walk Alone slaat wat tegen, maar de plaat blijft zonder problemen overeind.

Tenslotte is Fenech-Soler's debuut een verslavend hippe plaat. Gelukkig is het niet zo een verslaving die je kansen om ouder dan zestig te worden -wat ik overigens toch wel van plan ben- ernstig verkleint.

Deze band gaat het nog ver schoppen, dat verdient ze alleszins.

Tracklist:

1 Battlefields
2 Lies
3 Golden Sun
4 Stop And Stare
5 The Great Unknown
6 Demons
7 LA Love
8 Stone Bridge
9 Contender
10 Walk Alone