Kanye West- My Beautiful Dark Twisted Fantasy

Kanye West, is nog steeds zowat de enige rapper ter wereld die ik serieus goed vind.
Die liefde dateert van 2006, het jaar van zijn doortocht op het een bloedhete editie van Rock Werchter.
Daarna volgde zijn Graduation album en 808s & Heartbreak. Dat laatste werd werd vooral gekenmerkt door elektronica en het omvormen van Kanye's stem. Het kon mij overigens niet echt smaken maar anderen, waaronder How To Dress Well vonden het geniaal.

Ondertussen kwam vooral het persoonlijke leven en de publieke blunders van meneer West op de voorgrond. Het beledigen van Justice, Bush en Taylor Swift deed hem overkomen als de arrogantie zelve, terwijl het volgens mij eerder een naïeve expressie van verontwaardiging was die eigen is aan een creatieve geest.
Hoe dan ook, ik kende Taylor Swift niet eens, en Kanye had uiteraard overschot van gelijk. President Obama noemde hem dan ook geheel onterecht een asshole en bood gelukkig zijn verontschuldigen aan.


Op artistiek vlak was Kanye vooral bezig met mode en kunst en hij publiceerde een veelgelezen blog die zelfs aanvaard werd door het indie milieu.
Het werd steeds duidelijker dat het volgende album speciaal zou worden, iets kunstig.

In de zomer werd de eerste single Power gereleaset. Deze uitstekende song met een zekere Afrikaanse kracht in combinatie met Kanye's unieke stemgeluid sloeg onmiddellijk aan bij het grote én het kritische publiek.
Vervolgens raakte bekend dat hij samenwerkte met Bon Iver e.a. aan Monster, en vervolgens lekte er meer en meer uit over de vormgeving van het nieuwe album.
Op de MTV Music Awards van 2010 schepte Kanye voor een keer geen keet maar gaf hij een indrukwekkende performance met zijn nieuwe single Runaway.

En zo kwam de release van het nieuwe album 'My Beautiful Dark Twisted Fantasy' in zicht, de datum is vastgesteld op 19 november, niet voor niets de mooiste dag van het jaar.

Niet alleen de muzikale maar ook de grafische vormgeving van het album bevestigd de door How To Dress Well betichte genialiteit.
U hoort het goed, Kanye West is een esthetisch genie. Dit vloeit ten eerste voor uit zijn revolutionaire videoclip voor Power. Deze stelde een soort van bewegend schilderij voor, licht gebaseerd op de oude meesters. Het was in elk geval nog nooit gezien.


Maar West dreef het culturele en esthetische aspect nog veel verder door in zijn 34 minuten durende film voor Runaway. Met behulp van zijn adviseurs en vakmensen werd dit een adembenemend schouwspel vol bovenaardse pracht. Werkelijk waar, Runaway is een van de mooiste dingen die ik dit jaar heb gezien.

Maar dan komen we bij het album zelf. Persoonlijk vind ik het zonder twijfel het beste album van West tot nu toe. Het is een waar meesterwerk.
Ook de eerste internationale kritieken zijn erg lovend, zo kreeg het van het gezaghebbende Rolling Stone de volle sterren.

En die pracht begint al bij opener Dark Fantasy. Vol emotie en met prachtige back in vocals en koorgeluiden leidt Kanye zijn magnum opus op grootse wijze in. Ik ga er zowaar bij meezingen, maar dat overkomt me wel bij meerdere nummers op het album.
Gorgeous zit eenvoudiger in elkaar maar behoudt desondanks het hoge niveau, mede dankzij de bijdrage van Kid Kudi en Raekwon. En zo komen we bij Power dat nog steeds even scherp klinkt als enkele maanden geleden.

Voor All Of The Lights, de derde single van het album, werden alle lades opgetrokken, er kon zelfs een interlude vanaf. U begrijpt dit vast als u weet dat niet minder dan Rihanna, La Roux, Elton John, Kid Kudi, Alicia Keys en vele anderen hieraan hebben bijgedragen. Eén ding is duidelijk, Kanye heeft niet op een miljoen meer of minder gekeken bij de creatie van dit totaalconcept.
Een opvallend element in All Of The Lights zijn de koperblazers, deze zijn meer bepaald opvallend goed gebruikt.



Monster is een echt rap-nummer, maar het klinkt ongelofelijk smooth en zelfs funky, zit Justin Vernon (Bon Iver) hier voor iets tussen? Of ligt het aan Jay-Z of Rick Ross. Ook de vocals van Nicki Minaj klinken vlijmscherp.

Maar dan hebben we het beste nog niet gehoord.
"One hand in the air if you don’t really care
Two hands in the air if you don’t really care
It’s like that sometimes I mean ridiculous"
Alleen al de melodie van So Appalled klinkt belachelijk goed. Deze song heeft een verrassend duister ietwat onheilspellend kantje. Een kantje dat ik erg waardeer.

Ook Runaway is een van de hoogtepunten, ik kan het niet nalaten om het mee te zingen. Kanye's stem klinkt soms wat dissonant, net zoals de piano, maar dat geeft het net een fantastisch effect. Daarenboven is het gewoon een uitstekende popsong.


Het meest groovy nummer is Hell Of A Life, West grijpt in de melodie terug naar zijn elektronische stem, maar toch klinkt het zeker niet storend. Integendeel, in combinatie met de gespannen elektronica en de zalige beat is dit een apart maar zeer te smaken nummer. Ook Lost in The World is zo een elektronische song die geheel tot zijn recht komt. Let op de verwijzing naar Rihanna (Mamase Mamase Mamakosa). Daarnaast valt Blame Game vooral op door de hilarische monoloog/dialoog op het einde ervan.

My Dark Twisted wordt meesterlijk bizar afgesloten door Wo Will Survive In America. Het is minder een song dan wel een dreigende en indringende preek die onder een beat is gezet, toch is het best leuk om naar te luisteren.



Ook Beyonce en M.I.A. hebben trouwens bijdrages aan het album geleverd, maar vraag me niet waar. De cover is van de Amerikaanse kunstenaar George Condo en werd in Amerika (only in America) in verschillende winkels geweigerd wegens de expliciete aard. Verder kreeg het album ook het Parental Advisory Label, zoals het uiteraard hoort voor een goed rap album.

En zo blijft Kanye West naar mijn mening naast Grace Jones het allerbeste wat de Afro-Amerikaanse muzikale cultuur ons vandaag te bieden heeft, wat geenszins bedoeld is als een belediging voor deze cultuur maar eerder gezien moet worden als een groot compliment voor meneer West. Hij mag dan een arrogante zak lijken, in feite is hij een genie.

Tracklist:

1. "Dark Fantasy" 4:40
2. "Gorgeous" (featuring Kid Cudi & Raekwon) 5:57
3. "Power" (featuring Dwele) 4:52
4. "All of the Lights" (Interlude) 1:02
5. "All of the Lights" 4:59
6. "Monster" (featuring Jay-Z, Rick Ross, Nicki Minaj & Bon Iver) 6:18
7. "So Appalled" (featuring Jay-Z, Pusha T, Prynce Cy Hi, Swizz Beatz & The RZA) 6:37
8. "Devil in a New Dress" (featuring Rick Ross) 5:52
9. "Runaway" (featuring Pusha T) 9:07
10. "Hell of a Life" 5:27
11. "Blame Game" (featuring John Legend) 7:49
12. "Lost in the World" (featuring Bon Iver) 4:16
13. "Who Will Survive in America"