vrijdag 5 november 2010

Bear Hands - Burning Bush Supper Club


Wist u dat 20% van de bevolking van Brooklyn in een indie band zit?
Nee? Goed, want het uiteraard dikke onzin. Het grootste stadsdeel van New York City bedraagt immers ongeveer 2,5 miljoen inwoners wat zou betekenen dat 500.000 Brooklynites indiemuzikanten zijn.

Doch, mijn beste lezers, krijg ik soms die indruk. Het zou me immers niet verbazen als 20% van de muziek die ik dit jaar heb beluisterd uit Brooklyn komt.
Deze week kwam daar weer een pak bij. En het mooiste pakje daaruit is ongetwijfeld het debuutalbum van Bear Hands, een Quattro uit...

Bear Hands bestaat uit Dylan Rau, Ted Feldman, Val Loper en TJ Orscher. Deze heren zijn al van augustus 2006 bezig en brachten ondertussen de Golden Bear EP in 2008 en de What a Drag single in 2009 uit. Dit jaar waren ze druk bezig met hun debuut Burning Bush Supper Club en op 2 november werd deze dan uiteindelijk gereleaset. Knap, want ondertussen was de band ook bezig met een tour naast de zijde van Passion Pit.

Burning Bush Supper Club is zonder meer een voortreffelijk debuut, de band maakt haar post-punk/experimental/indie rock reputatie meer dan waar en plaats zich zowat tussen MGMT en Passion Pit en Vampire weekend met een tikkeltje meer rock.


Het album begint erg stoutmoedig met het brutale Crime Pays, al is muzikaal gezien Belongings nog een stuk meer punk en tegelijk erg catchy, het zal absoluut geen verrassing zijn als Bear Hands the next big thing is.
De vocals van Dylan Rau doen wat denken aan die van Andrew Wyngarden en zijn perfect in staat om erg funky de hoogte in te gaan.
De single What A Drag heeft een memorabel refrein over lange nagels maar dit is niet het beste wat Bear Hands voor u in petto heeft.

De uitstekende rocksong High Society komt al in de buurt maar er is één song die zonder twijfel de kroon spant, en dat is Tablasaurus. Enorm catchy maar toch zo indie als iets, je moet het maar doen, het had evengoed een song van MGMT kunnen zijn, of is het zelfs beter dan dat?
Ook Julien is een van de hoogtepunten, prachtige gitaren en een bloedmooi refrein.

Bear Hands kan ook ruig rocken en dat bewijst het in Blood And Treasure en Can Stick'Em, rauwe kracht en een flinke punklaag maken een ideale song voor een feest à la Hindu nights (de hippe rock feestjes, meestal in Gent en Leuven, gesteund door Studio Brussel).

Burning Bush Supper Club is Bear Hand's ticket tot de indiehemel, laat de aanbidding beginnen.

Tracklist:

01. Crime Pays (2:59)
02. Belongings (4:01)
03. What A Drag (3:02)
04. High Society (2:33)
05. Tablasaurus (3:13)
06. Julien (3:53)
07. Wicksey Boxing (4:01)
08. Blood and Treasure (2:20)
09. Can’t Stick Em (3:24)
10. Camel Convention (3:08)
11. Tall Trees (1:28)



2 opmerkingen:

  1. Klinkt heel goed, maar klinkt vooral nogal veel MGMT om the next big thing te worden. Ik weet niet of er daar - twee jaar na Oracular Spectacular - echt nog veel mensen op zitten te wachten. Zaten er overigens nog mensen te wachten op een nieuwe MGMT die volledig klonk als hun debuut? Nee, en dat hadden ze gelukkig zelf ook door. Geef mij dan maar Tame Impala, gedurfder, psychedelischer.

    Wim

    BeantwoordenVerwijderen