Het engelse gevaarte 65daysofstatic deed gisteren België weer eens aan, dat doen ze wel vaker. Ze lieten hun liefde voor ons land en onze concertcultuur dan ook duidelijk merken.
Samen met hen had de Botanique maar liefst twee voorprogramma's in petto. Als gevolg daarvan kregen we een erg lang concert, maar zeker niet irritant lang, eerder "ons geld waardig lang". Bovendien was de prijs, naar goede gewoonte van de Botanique, niet echt hoog te noemen.
De band die ons als eerste mocht opwarmen was Tall Ships: jong en onbekend, maar lang niet slecht. Het jonge rockbandje uit Falmouth (UK) opende met instrumentale rock à la Two Door Cinema Club. Na een tijdje sloeg de zanger van het trio dan toch aan het zingen, en dat kon er best wel mee door, af en toe klonk het zelfs zoals Foals. Er zit zeker potentieel in dit groepje, maar ze hebben toch nog een weg te gaan, of deze kort of lang zal zijn ligt geheel aan hun zelf.
Na een korte pauze werden we aan Nedry voorgesteld, weer een trio uit Engeland. Maar toch wel heel andere koek als Tall Ships. Als u Nedry leest denkt u meteen aan de Belgische D&B dj Netsky, maar de zangeres sprak het eerder als 'Nèdrie' (als in het getal drie) uit. Nedry maakt erg experimentele en eerder ambient muziek. De Aziatisch uitziende zangeres deed wat aan Björk denken, en haar stem leek op die van Bath For Lashes. Alle vocale kwaliteiten ten spijt ging het soms wat de té experimentele toer op, en naar het einde toe vervielen ze in een vrij monotone Dubstepmuziek die niet echt gesmaakt werd door het publiek, al bleven ze - beleefde Belgen als ze zijn- uiteraard altijd beleefd klappen.
En dan was eindelijk het moment de gloire aangebroken. Het gigantische aantal instrumenten werd in gereedheid gebracht. Ik heb het over een uitgebreid drumstel, nog twee andere kleinere soorten drumtoestellen, 2 gigantische elektronische piano's/synthesizers, 2 laptops, nog een drietal andere elektronische toestellen al dan niet voorzien van toetsen en een tiental verschillende gitaren. Het zal u dan ook niet verwonderen dat de roadie zich tijdens het concert te pletter werkte.
Maar al die instrumenten hebben natuurlijk hun reden, u weet immers evengoed als ik dat 65daysofstatic een instrumentale math/post rock band is.
Het viertal bleek overigens uiterst goedgehumeurd te zijn en liet zich dan ook helemaal gaan op het podium. Daarbij vielen vooral de gekke kuren van de bass-gitarist op. Hij stond op bepaalde momenten gewoon te flippen op het podium, hield zijn gitaar in alle posities vast en smeet ze naar alle kanten om vervolgens een van de elektronische toestellen bijna het publiek in te duwen.
Maar ook de frontman/eerste gitarist kende wat van belachelijke hilarische doch tegelijk coole dansmoves.
De muzikanten slaagden er vanaf het begin in hun energie over te brengen op het publiek dat soms, inclusief mezelf, uitzinnig zich aan het geven was, dan weer collectief aan het headbangen sloeg. Dat mag u niet verwonderen indien u bekend bent met de waanzinnig ingewikkelde maar oh zo mooie muziek van 65daysofstatic.
Vooral als de drie heren op de voorgrond hun gitarengeweld gezamenlijk tot ons richtten werden ze ronduit indrukwekkend op een manier die enkel shoegaze-gitaren kunnen veroorzaken. Het enige minpunt is naar mijn mening dat we soms duidelijk geluiden horen die simpelweg door de computers werden voortgebracht. Wellicht valt dit te wijten aan de zeer grote complexiteit van hun muziek, bovendien deed dit amper af aan de enorme live-sensatie die ze veroorzaakten.
Het probleem met instrumentale muziek is dat het verdomd moeilijk is om zonder tekst de verschillende nummers uit elkaar te houden. Zeker omdat ik niet op voorhand hun geweldige We Were Exploding Anyway album van dit jaar en de Heavy Skies EP van dit najaar had beluisterd. Al kan ik u met enige zekerheid vertellen dat ze Mountainhead, het geweldige Weak4 en Go Complex hebben gespeeld. Daarbuiten maakten ze me enorm blij door in het begin al het fantastische Piano Fights te spelen. Live klinkt het zo mogelijk nog imposanter als op het album, waarlijk een muzikaal orgasme!
Daarbuiten lieten ze het natuurlijk niet na op hun bekende hit Radio Protector op te voeren, tot grote tevredenheid van de fans van hun vroegere werk. Het hoogtepunt van de avond was zonder twijfel de afsluiter Tiger Girl. Meerbepaald de lange versie van dit nummer, dus niet de versie van de laatste EP. Als u het kent dan weet u dat dit een uitstekend feestnummer is, met als gevolg dat het publiek en natuurlijk de muzikanten zelf helemaal uit de bol gingen.
Hoewel het al vrij laat was kwam de sympathieke groep toch nog eens terug, ondanks de vervelende idioten in het publiek die de hele tijd de naam van een nummer riepen dat ze net gespeeld hadden (waar de frontman hen vriendelijk op wees). Ze speelden nog eens twee songs waarna ze zich definitief naar hun kleedkamers haastten, de volgende dag werden ze immers in de Nederlandse Melkweg (Amsterdam) verwacht.
Bepaalde nummers van 65daysofstatic duren vrij lang, met als gevolg dat de heren zeker anderhalf uur gespeeld hebben, en wij erg tevreden maar ook wel doodmoe pas om kwart voor twaalf de Botanique verlieten.
Hoe dan ook, als u de kans hebt om 65daysofstatic te zien kan ik het u alleen maar aanraden. Ze verzekerden het publiek alvast dat ze zouden terugkomen en wensten ons allen een "happy and fulfilling life". Zijn het geen schatjes?
65daysofstatic by gaga-digi
65daysofstatic - Go Complex by YoRoobs
65daysofstatic - Tiger Girl by A Future Animal
Tall Ships - Tall Ships EP by bsmrocks
Nedry "Scattered" by kruchenik
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten