Yuck - Yuck

In het jaar des Heren tweeduizendenzeven was de Londense band Cajun Dance Party hipper dan hip, in 2008 releaste ze hun debuut 'The Colourful Life' en de wereld lag aan hun voeten zoals we ons vandaag onderwerpen aan andere jonge goden als The Drums of Local Natives. Lang mocht het sprookje van Cajun Dance Party echter niet duren, want inmiddels is het gezelschap zo goed als ontbonden (volgens de legende wegens een ruzie tussen twee leden over een vrouw) en zijn de leden elk hun eigen weg opgegaan.

Buiten zanger Daniel Blumberg en basgitarist Max Bloom dan, zij sloegen de handen in elkaar en richtten eind 2000 de band Yuck op, ook bekend als Yu(c)k. Naast deze twee heren voegden drummer Jonny uit New Jersy, bassist (want Max bespeelt nu de eerste gitaar) Mariko uit Hiroshima en achtergrondzangeres Ilana zich tot het nieuwe Londense collectief.

Als u bekend bent met de eerste nummers van Yuck of bijvoorbeeld met de covers van Porcelain Raft dan weet u dat Yuck zeker geen vervolg van Cajun Dance Party is. Ze lijken een beetje mee te gaan met de huidige shoegaze revival maar raar genoeg neigen ze niet naar de Engelse versie daarvan zoals Tears Run Rings of Presents For Sally maar grijpen ze terug naar de Amerikaanse variant uit de jaren 80 en 90, denk aan Sonic Youth.


Maar goed, Yuck brengt volgende maand hun geweldige gelijknamige debuutplaat uit op 15 februari. Dit meesterwerk van de rockmuziek is een debuut dat mijn mond doet openvallen van verbazing. Zowel de ervaren leden van CDP als de rest laten hun gigantisch groot talent zien. De songs en lyrics, geschreven door Max en Daniel zijn oerdegelijk en wekken een beeld op van pure en zuivere rock die een goede toehoorder niet onberoerd kan laten.

Vanaf opener Get Away hoort een indrukwekkende sound, vooral dankzij de gitaren, maar ook dankzij de leuke stem van Daniel die in tegenstelling tot bij typische Engelse shoegaze wel degelijk een glansrol krijgt. Er zit iets aanstekelijks en positief achter de melodiën die men ook bij The Drums terug vindt. Bij songs als The Wall kan ik bijvoorbeeld amper nog stilzitten.


Een eerste hoogtepunt is zonder twijfel het prachtige Georgia (nog een teken van hun Amerikaansheid?) niet in het minste dankzij de fantastische vocals van Ilana.
Ook het ruigere Operation is een echte droomsong, waarschijnlijk (ik ben er nog niet uit) mijn persoonlijke favoriet.
Het instrumentale Rose Gives Lilly doet me erg denken aan de gitaren van The Stone Roses' I Wanna Be Adored wat enkel en alleen als een heel groot compliment mag beschouwd worden. De laatste topper is de geweldige en erg duistere afsluiter Rubber.

Yuck profileert zich definitief als een van de beste nieuwe bands die de wereld momenteel kent. Ik ben benieuwd hoe hoog hun roem zal stijgen, maar ik geloof alvast dat ze door het indie milieu binnen de korste keren verafgood zullen worden. Yuck klinkt immers abnormaal goed, en zoiets kan gewoonweg niet zonder gevolg blijven.
Ik ga zonder twijfel naar hun Brusselse doortocht in de Botanique op 28 februari 2011. Ze spelen trouwens in de gezellige Rotonde, volgend jaar is dat misschien al de grote zaal van de AB!

Tracklist:

Get Away
The Wall
Shook Down
Holing Out
Suicide Policeman
Georgia
Suck
Stutter
Operation
Sunday
Rose Gives a Lily
Rubber





Yuck - Operation by Hadrianestou?