De vandaal (zie cover art) Jeans Wilder a.k.a. Adrew Caddick boert (muzikaal) goed. Ondanks al zijn vernielzucht slaagt hij erin om amper een half jaar na zijn fameuze split 7" met Best Coast een volwaardig debuutalbum af te leveren.
Nice Trash is dromerige en psychedelische lo-fi pop die de gemiddelde indie-freak moeiteloos kan bekoren, a fortiori geldt dit voor de iets extremere freaks zoals mijzelf.
Jeans Wilder's stijl is dan ook erg gevarieerd, zo hoort Blonde Beach bijvoorbeeld thuis bij nu-gaze à la neo(n) eden zit er in Don't Want To Live Forever een heel pak IDM. De beats en electro op blanket Mountain kennen dan weer een zekere invloed van Glasser, enzovoorts, enzoverder.
Ondanks die grote variatie vormt het album toch duidelijk een geheel, en dat heeft alles te maken met één grote constante: de mooie dromerige stem van meneer Wilder himself.
Jeans Wilder is dé slaapkamerartiest-revelatie van het voorjaar, maar als ik voor Humo zou schrijven kreeg hij desalniettemin maximaal drie sterren. Het is goed, mooi en veelbelovend, maar steekt het werkelijk uit boven alle andere lo-fi? Zal zijn werk blijven hangen? Zeker nu collega Panda Bear eveneens een album dreigt uit te brengen. On verra, voorlopig volstaat Nice Trash om ons af te leiden van de pijnlijke, roekeloze en tergend trage regeringsvorming in ons geliefde koninkrijk.
Tracklist:
1. be my shade
2. blonde beach
3. don’t want to live forever
4. blanket mountain
5. international waters
6. in my dreams
7. sparkler
8. let’s share this place
9. pumpkin patch
10. light sleeper
International Waters
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten