Apparat - The Devil's Walk

Maar liefst vier jaar na zijn legendarische album Walls, staat de Duitser Apparat a.k.a. Sascha Ring er weer met een nieuwe plaat: The Devil's Walk komt uit op 27 september via Mute Records. Maar dat wil niet zeggen dat hij in de tussentijd niets heeft gedaan. In 2009 sloeg hij de handen in elkaar met Modeselektor om het immens succesvolle Moderat te vormen, het resultaat Rusty Nails is nog steeds een van de beste IDM albums ooit. Daarnaast kwam vorig jaar zijn geweldige compilatie uit voor de Dj Kicks serie.

Apparat wordt door sommigen sinds kort "Apparat Band" genoemd omdat Sascha geen solo-artiest meer is, maar zowaar een band heeft gesticht (zie ze samen aan het werk op de live-video voor Ash/Black Veil). Toch klinkt het bijvoegsel "band" wat onnozel, dus laat ik het liever achterwege. De band bestaat uit enkele Duitsers en enkele Amerikanen uit Chicago, meer bepaald Alfredo Nogueira, Joshua Eustis, Jörg Wähner en Carsten Aermes. Samen met Ring namen ze het album op in Mexico om aan het koude Berlijn en Chicago te ontsnappen (zie 'making of' onder). De groep moest trouwens normaal gezien de vrijdag van Pukkelpop in de Chateau afsluiten. Ze zouden er The Devil's Walk komen voorstellen aan de Belgische fans, maar dat feest ging zoals u weet helaas niet door. Gelukkig krijgt België een herkansing op 23 oktober in de AB.

The Devil's Walk verwijst naar het grote poëtische werk van de Engelse dichter Percy Byssche Shelley uit 1812. Het is een kritische satire tegen de Britse regering. In het begin van de 19de eeuw kampte Engeland immers met een hongersnood. Op de cover art ziet u hoe enkele leden van het parlement vergaderen in aanwezigheid van Satan, terwijl de tafel vol voedsel ligt. Voor meer informatie: Wikipedia. Als u goed kijkt, ziet u trouwens dat de parlementsleden allemaal verdacht veel op Sascha lijken.

De Belgische pers, die Apparat nu pas schijnt te ontdekken, vergelijkt hem vooral met Sigur Ros. Een gelijkenis die me eerder nog niet was opgevallen. Maar ze houdt ergens wel steek,... ook Apparat gebruikt steeds meer en meer atmosferische ambient klanken - met een grote voorkeur voor viool en de prachtige cello - en steeds minder elektronica en IDM. In The Devil's Walk valt deze evolutie nog meer op dan in Walls. Dat wil niet zeggen dat er geen elektronica meer te horen valt, maar deze heeft zich meer en meer naar de achtergrond verplaatst (Een mooi voorbeeld is Escape).

Maar hoe zit het dan met de kwaliteit van het album? In één woord: Schitterend. Al vind ik de beste track wel nog steeds de reeds bekende song Ash Black Veil, tevens de meest opwindende track, en bovendien voorzien van een mooie bass beat. ook Song Of Los is een van de hoogtepunten (weer inclusief beat). Ten slotte heb ik ook nog een boontje voor Black Water.

Hoe dan ook, een slechte song zal u niet vinden op The Devil's Walk. Maar had iemand dat dan verwacht? Van Apparat? Tuurlijk niet!

Tracklist:

Sweet Unrest
Song Of Los
Black Water
Goodbye
Candil De La Calle
The Soft Voices Die
Escape
Ash/Black Veil
A Bang In The Void
Your House Is My World