Mirrors + The Crookes + SUUNS @ Botanique 22/05/2011

Het concertseizoen wordt traditioneel afgesloten met Les Nuits Botanique, het fantastische festival van het Centre Culturel de la Communauté française met zijn overvloed aan concerten in en rond het prachtige Botanische paleis van Brussel. Op zondag was er keuze tussen maar liefst vijf concerten. Twin Shadow, Esben & The Witch en Holy Ghost! werden vakkundig overgeslagen wegens A: al gezien of B: ze komen allemaal naar Pukkelpop. Mijn keuze ging dan ook naar het driedelige programma in de Rotonde: de Engelse bands Mirrors en The Crookes en het Canadese SUUNS. Een enigszins rare maar leuke variatie!


Mirrors kon mij eerder dit jaar en vorig jaar zeer bekoren met hun Ways To An End EP en debuutalbum Lights And Offerings. Deze jonge elektronische pop noir band uit Brighton kan u in een zekere mate vergelijken met HURTS, maar ze zijn een pak minder commercieel gericht, en ze hebben een véél beter debuutalbum onder de arm. Het viertal beklom het podium, gekleed in zeer mooie maatpakken, die erg goed bij hun stijl passen. De zanger van The Crookes zei hier het volgende over: "Since the British Empire collapsed, we need to outstand in something else, like clothing". Ook The Crookes lieten zich trouwens opmerken door een hippe en stijlvolle kleding. Met een Kraftwerkiaanse elegantie stelden de vier electro-liefhebbers zich naast elkaar op, met elk een tafel vol elektronica-toestellen, waaronder de mooiste elektronische drum die ik tot dusver heb gezien. Enkel zanger James New nam wat meer bewegingsruimte om zich met voldoende emotie in zijn rol van geteisterde ziel te smijten.


Mirrors bracht zonder meer een erg goed optreden, met uitstekende live muziek, en niet - zoals zo vaak gebeurt bij electro-bands - door gebruik te maken van samples en dergelijke. James New bleek een aangename zanger, al durfde hij er af en toe wel wat naast te zitten, maar kom, dit is de Koningin Elisabeth Wedstrijd niet. Met een behoorlijk futuristisch optreden deed de band ons toch meerdere keren aan de 80's denken. Op het scherm achter de groep werden allerlei zwart-wit figuren afgebeeld, terwijl het viertal zich geconcentreerd maar met plezier uitleefden met hun elektronica. Het geheel gaf een Joy Division-achtige indruk à la Anton Corbijn, als compliment kan dat tellen. De band bracht zo goed als alle nummers uit hun album, met als hoogtepunt het prachtige en donkere Something On Your Mind en de indrukwekkende afsluiter Secrets, die van een zeer uitgewerkte outro was voorzien.


Na dit fantastische begin, maakte de zaal - die verrassend genoeg bijlange niet uitverkocht was - zich op voor het hoogtepunt van de avond: The Crookes. U mag met mij van mening verschillen, maar tot vandaag heeft deze indie popband uit Sheffield met haar debuut Chasing After Ghosts nog steeds het beste album van dit jaar gemaakt. Mijn verwachtingen waren torenhoog en konden dus enkel teleurgesteld worden. Maar vreemd genoeg gebeurde dat allerminst. Wat een ongelofelijk talent hebben deze 'lads'! De stem van frontman George Waite klinkt zo mogelijk nog beter dan op het album. Maar daar bleef het niet bij, deze band wist als geen ander hoe men een publiek enthousiast moet krijgen. Waite bleek bovendien een uitstekend gevoel voor humor te hebben, zo kondigde hij het tweede nummer aan met: "This song is dedicated to the girl over there, who put her fingers in her ears during the last song", en begon hij elke, maar dan ook elke zin met, "thank you very much indeed!", enzovoorts. Aan charisma heeft deze frontman geen tekort.


In dat opzicht deed hij me weer aan Morrissey denken, zo een dandy is hij wel niet, maar hij heeft eenzelfde innemende persoonlijkheid, bovendien is de gelijkenis met zijn stem nog steeds opmerkelijk. The Crookes kan je dan ook een mix tussen The Smiths en The Drums noemen (indie pop + hippe kleren moet die laatste vergelijking verklaren). Maar genoeg over mijn obsessie voor Waite. Het optreden was namelijk ook muzikaal gezien buitengewoon. De band bracht werkelijk prachtige versies van The Crookes Laundry Murder 1922 en Youth, dat dan geniaal overging in I Remember Moonlight. Dit optreden was het laatste van The Crookes' tour ter ondersteuning van hun album, dus deden ze extra hard hun best om in schoonheid te eindigen. Ik denk niet dat iemand niet onder de indruk was van hun kunnen. Het werd me weer zeer duidelijk waarom ik zo graag naar concerten ga, momenten als deze zijn onbetaalbaar. Kortom, The Crookes hebben een zeer grote toekomst voor zich.


Ten slotte werd de avond afgesloten door SUUNS uit Montreal. Na twee vrij toegankelijke popbands kregen we dus plots zeer psychedelische indie rock op ons bord. Het was duidelijk dat velen daar nog niet klaar voor waren, maar toch was ook dit laatste optreden van een zeer hoog niveau. SUUNS maakte vorig jaar indruk met hun fenomenale debuut Zeroes QC. Als u het album al vreemd vond, dan deed de band er live nog een schepje bovenop. De kracht van SUUNS zit volgens mij in de nimmer aflatende spanning en dat zalige kraut rock gevoel. In hun art rock zit een erg subtiele schoonheid, maar je moet helaas soms een fijnproever zijn om deze echt te kunnen smaken.


Zanger Ben Shemie deed me soms denken aan Thom Yorke, zeker als hij lelijke gezichten trok terwijl hij zong (ha!). Verder kon ik ook een zekere invloed van Caribou horen. Ondersteund door een indrukwekkende gitarenmuur, een wilde drummer en een freaky toetsenist, werd dit een echt experimenteel en underground rock feestje om U tegen te zeggen. Het optreden met het aanstekelijke elektronische Arena helpt daar natuurlijk ook bij. SUUNS slaagde erin om hun songs nog langer en nog psychedelischer te laten maken, waardoor ik soms weg gleed in een rare trance (mogelijk ook dankzij de vermoeidheid van zo een geweldige maar lange avond). Ik kon het zelfs niet nalaten om volop "Don't be yourself, you are someone else" mee te kwijlen tijdens Gaze. De Canadezen verrasten mij allezins zéér aangenaam, als ik de tijd vind (wat helaas zeer onwaarschijnlijk is), zal ik ze zeker nog eens opzoeken op Pukkelpop.

Mirrors, The Crookes en SUUNS gaven elk extreem goede optredens. In hun eigen genre zijn deze bands dan ook de absolute top, of zijn ze bezig daar te geraken, wat ze vast en zeker zal lukken. Hoe dan ook, ik ben bijzonder onder de indruk...