De Engelse band Maybeshewill kwam zes jaar geleden voor het eerst op de proppen met een debuut EP, twee albums later is het nu wachten op hun derde LP met de naar goede gewoonte veel te lange titel 'I Was Here For A Moment, Then I Was Gone', ze wordt gereleaset op 30 mei via Function Records.
De groep maakte de laatste jaren naam in de Post Rock scene, maar het derde album kan echt voor de ultieme doorbraak zorgen. Ik durf u dan ook zonder schroom vertellen dat Maybeshewill het beste post-rock album sinds Mogwai's Hardcore Will Never Die, But You Will heeft gemaakt. Nu, dat is niet zo heel lang geleden, maar het feit dat het kan wedijveren met de Schotse grootmeesters wil toch wel iets zeggen. Qua sound ligt Maybeshewill trouwens iets dichter in de buurt van 65daysofstatic. Ze maken eveneens graag gebruik van piano en electronica en specialiseren zich zoals alle goede post rock bands in ongelofelijk orgastische en grootse melodiën. Dat alles uiteraard voornamelijk verzorgd door een flinke gitarenmuur.
Er wordt beweerd dat I Was Here For A Moment, Then I Was Gone nogal toegankelijk is, ze zorgt namelijk voor 'istant pleasure'. U moet uw hersenen niet breken over veel te ingewikkelde composities, noch worden de hoogtepunten onderbroken door experimentele en moeilijke intermezzo's. Het viertal uit Leicester vuurt daarentegen het ene salvo na het andere af, waardoor het uiteraard erg moeilijk wordt om de beste nummers eruit te halen, gezien alles behoorlijk indrukwekkend klinkt. Het feit dat het album vrij toegankelijk zou zijn, zorgt er trouwens helemaal niet voor dat het een platte bedoeling wordt. De instrumentatie zit complex genoeg in elkaar en is voorzien van een heleboel elektronische effecten, maar dat valt minder op omdat - zoals dat gaat met post rock- het geluid meestal omgezet wordt in een gigantische wall of sound.
Wat mij vooral opvalt is dat in het tweede deel er een voorname rol is weggelegd voor violen en andere strijkers, zeg maar gerust een heel strijkorkest. Zeker op het prachtige Words For Arabella komen de strijkers zéér mooi tot hun recht. Ook in Farewell Sarajevo krijgen de strijkers en dan vooral cello's een bijzondere rol in de machtige compositie. Het klinkt in feite erg opwindend! Maar goed, op het einde van het album worden de protagonisten weer door de vertrouwde elektrische gitaren vertolkt, die bovendien wondermooi begeleid worden door piano op het geweldige Relative Minors.
Nu, het zal me nog enkele luisterbeurten kosten om mijn favoriete nummers te kiezen, tenzij... misschien kan ik u nu al Relative Minors aanduiden als een van de hoogtepunten... Ik kan u alleszins aanraden om best het album zelf eens in zijn geheel te beluisteren. Het is immers niet voor niets mijn lievelingsplaat van de week!
Tracklist:
1. Opening
2. Take This To Heart
3. Red Paper Lanterns
4. Critical Distance
5. Accolades
6. An End To Camaraderie
7. Words For Arabella
8. Farewell Sarajevo
9. Relative Minors
10. To The Skies From A Hillside
2. Take This To Heart
3. Red Paper Lanterns
4. Critical Distance
5. Accolades
6. An End To Camaraderie
7. Words For Arabella
8. Farewell Sarajevo
9. Relative Minors
10. To The Skies From A Hillside
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten