HURTS - Happiness

Eindelijk is het zo ver, het debuut van Theo & Adam a.k.a. HURTS komt op 6 oktober in de winkels. Tot zover de vreugde.

Nadat het prachtige Wonderful Life uit het niets opdook dacht ik een nieuwe alternatieve grootheid te mogen aanschouwen. Silver Lining en Illuminated bevestigden enkel deze vermoedens. En Unspoken en Better Than Love waren bij lange niet slecht. Bovendien was hun Pukkelpop-doortocht zeker een succes te noemen.

Maar Happiness, een met verlangen geanticipeerd album, klonk me toch wel even anders dan verwacht.
Eén iets valt onmiddellijk op. Alle nummers klinken ongelofelijk zuiver, schoon en opgepoetst. 'Goed' zou u zeggen, maar ik bedoel wel degelijk dat ik het zéér over-geproducet vind. Men kan dan gemakkelijk met een kwade vinger richting Sony wijzen (het grote Sony Music is immers het label). Vrij raar, vindt u niet? Zo een groot label voor een beginnend bandje waar nog geen jaar geleden nog geen Belg van gehoord had, losstaande van het feit dat HURTS toen nog onder de naam "Daggers" opereerde.
Ik heb de oude nummers van Daggers trouwens ook beluisterd en die klinken dan weer geweldig.
Hoe dan ook, volgens HURTS zelf heeft Sony zich absoluut niet bemoeid met hun artistieke creatieproces. Toch zal er onvermijdelijk wel enige invloed in hun werk zijn binnengeslopen. Ook het art pop imago van de band wordt lichtelijk verkracht door de commercialiteit. Krijgt u ook al maanden die vervelende HURTS-reclame op facebook? Om dan nog te zwijgen van de 27 officiële websites in 27 talen.

Het album begint met Silver Lining. Maar helemaal niet de Silver Lining waar ik zo van houd. De zang van Theo klinkt gewoon gemaakt. De pure emotie die je op de demo-versie wel hoort is hier spoorloos verdwenen. Bovendien is de prachtige bariton-zang op de achtergrond weggeknipt. Laat dat nu net een van de sterke punten van deze song zijn. Het is alsof de ziel en de kracht uit het nummer zijn verdreven.
Gelukkig boet Wonderful Life niet aan schoonheid in. Er is dan ook amper iets veranderd. Het blijft zonder twijfel het beste nummer van het album. Van de meeste nieuwe nummers hoeft het dan ook geen concurrentie te vrezen.
Neem nu Sunday, een zeer middelmatig nummer dat me af en toe zelfs aan, god beware me, een commerciële dance-formatie doet denken. Dat is natuurlijk héél erg grof van me, maar toch. Sunday blijft kilometers onder het vertrouwde niveau.


Gelukkig is Stay toch al wat beter. Maar dan gaat mijn goede hoop al snel verloren bij het horen van Illuminated. Deze is in het zelfde bedje ziek als Silver Lining, de emotie en bariton zijn spoorloos... awoert.
En weer wordt een teleurstelling goed gemaakt door een opsteker. Evelyn is zonder twijfel het beste nieuwe nummer. Met veel drama en episch gedoe bouwt deze track zich op tot iets wat eindelijk wél aan mijn verwachtingen voldoet.
Better Than Love is de oudste track op het album, het verscheen immers ook al onder Daggers. Het is een stevig electro-pop nummer dat voor de nodige schwung zorgt, en het is dan ook verstandig na het langzame Evelyn geplaatst. De single doe het overigens uitstekend.
Maar met Devotion slaan ze de bal toch weer mis. Deze Euro-Dance ballad is geschikt voor Enrique Iglesias of het Eurovisiesongfestival, en daarmee heb ik genoeg gezegd me dunkt,... als ze het nu iets puurder hadden gehouden zou ik het wel kunnen smaken, maar nu is het gewoon saai.
Vervolgens klinkt Unspoken verrassend melig, het was nooit echt mijn favoriete song, maar in combinatie met Devotion is er bijna niets meer aan.
En dan hebben de heren het allerslechtste voor het laatste bewaard. Water is...een kerstlied. Een kerstballad geschikt voor Celine Dion. Jakkes.
Tot ieders verbazing staat het titelnummer niet eens op het album. Maar goed, want het is een rotlied.

Na een eerste luisterbeurt was ik niet helemaal overtuigd, ik besloot dat het na een paar keer wel zou beteren. Met de keer vind ik Happiness slechter en slechter. Ondanks de prachtige nummers die erop staan. Ik blijf dan maar rustig verder luisteren naar de demo's.
Hoe kan het debuut van de meest veelbelovende band van het jaar toch zo verkeren? God moge het weten (maar ik blijf lekker Sony beschuldigen).
In feite is het op zich geen slecht album, maar voor mijn verwachtingen is dat wel.

Tracklist:

1“Silver Lining”
2“Wonderful Life”
3“Blood, Tears & Gold”
4“Sunday”
5“Stay”
6“Illuminated”
7“Evelyn”
8“Better Than Love”
9“Devotion”
10“Unspoken”
11“The Water”