I Blame Coco a.k.a Eliot Paulina Sumner koos gisterenavond weeral voor de AB om haar Belgische fans toe te zingen, dat deed ze vorig jaar ook al eens, maar nu mocht ze de Box vullen in plaats van de kleine Club. Voor velen (waaronder) was dit hét moment om haar eens live aan het werk te zien met haar uitstekende indie pop nummers uit debuutplaat The Constant.
Als voorprogramma kregen we de Australische zangeres Washington op ons bord. Ze bracht een redelijke show, en ze toonde dat ze goed kon zingen, maar echt overtuigen deed ze niet. Haar muziek vind ik dan ook helaas té middelmatig om eens deftig te beluisteren. Haar stijl zou u kunnen omschrijven als country pop, op zich al geen al te mooie term... Maar goed, haar optreden duurde gelukkig niet al te lang.
Na die middelmatigheid was het een opsteker om I Blame Coco aan het werk te zien. Ze stak meteen deftig van wal met Party Bag. Toch was ik wat verrast door haar verschijning, ze zag er in feite echt niet goed uit, en dat is zelfs een understatement. Ze zag er uit alsof ze juist een excorcisme achter de rug had. Verwilderde haren, geen make up, bleek, mager,... ik vraag me af of het kwam omdat ze wat ziek was, zoals ze even later zelf meedeelde. Haar fragiele gezondheidstoestand had ook wat gevolgen voor haar stem, die het op bepaalde momenten lichtjes liet afweten, bv. bij Please Rewind. Toch kwam ze al bij al nog redelijk enthousiast en energiek over, en bijgestaan door haar vier professionele muzikanten klonk haar stem het grootste deel van de tijd minstens even goed als op het album. Die stem mag trouwens geweldig klinken als ze zingt, als ze op een normale manier iets zegt zorgt haar erg lage toonhoogte voor een hilarisch jongensachtig geluid.
Voor een uitverkochte AB gaf I Blame Coco al bij al een zeer degelijke indruk, al werd het nooit echt een geweldige show en bleef het muzikale niveau wat steken op dat van het album. Enkele hoogtepuntjes waren Turn You're Back On Love, het Reggae-rocknummer Smile en het electro-pop hitje Quicker. Een minpunt was afsluiter Caesar, uiteraard is dit haar bekendste song, en natuurlijk kreeg ze de grootste respons. Maar toch is het niet echt logisch dat je een lied waarbij je maar de helft van de vocals live zingt als slot speelt. Robyn, die de andere helft van de vocals voor haar rekening neemt, was immers uiteraard niet naar Brussel afgezakt.
Ondanks hun professionaliteit bleven ook de muzikanten wat oppervlakkig. De nummers werden weinig verrassend afgedreund, terwijl er zoveel meer mee te doen valt. Als je twee gitaristen meeneemt, en je zelf ook nog eens een gitaar in je handen hebt, dan kan daar toch ook wel iets live mee gedaan worden? Blijkbaar niet.
Maar goed, I Blame Coco zorgde voor een mooi concert, ze heeft veel talent en een leuke (zij het erg mannelijke) podiumhouding. Doe nu nog wat make up op en eet wat groeten en fruit zodat het publiek niet hoeft te vrezen dat je elk moment kan sterven. Hoewel,... een zekere Ian Curtis had daar ook wel wat last van, maar zo erg was het gelukkig nog niet.
Setlist:
1 Party Bag
2 Selfmachine
3 Turn Your Back On Love
4 Please Rewind
5 In Spirit Golden
6 Playwright Fate
7 It's About To Get Worse
8 No Smile
9 ????
10 Quicker
________
11 The Constant
12 Caesar
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten