Patrick Wolf @ Botanique 01/04

Met zicht op zijn nieuwe album Lupercalia kwam Patrick Wolf zijn goddelijke stem nog eens laten bewonderen in de Botanique, tot ieders verbazing moest hij zich tevreden stellen met de kleine Rotonde, die uiteraard erg snel uitverkocht was.

Als voorprogramma kregen we de unieke kans om Londenaar Rowdy Superst*r aan het werk te zien. Zijn electro-rap is op zich helemaal niet mijn ding, maar wat een extreem leuke show! De knotsgekke top-entertainer liet zich helemaal gaan en deed het publiek meermaals schuddebuiken van het lachen. Hij had zich voor de gelegenheid in een gouden 'bling bling' jogging gehesen, aan zijn vingers zat een enorme glasscherf die dienst deed als diamant en zijn oren en gezicht zaten vol met gouden glinsters. Achter hem dansten 'The Eye' (of zoiets) en 'Fresh', ook deze hippe dames droegen bij tot de geweldige sfeer die Rowdy met zijn gestoorde dance moves creëerde.

De rapper was duidelijk erg goed gemutst, hij maakte zelfs een foto van ons om aan zijn moeder te laten zien (bekijk foto via zijn twitter). Zijn muzikale repertoire stelt vooralsnog niet zoveel voor, naast zijn enige kleine hit Tick Tock bracht hij een handvol soortgelijke liedjes, die al bij al best verteerbaar waren. Rowdy Superst*r was alleszins een zeer goede opwarmer, hij kreeg het publiek aan het dansen en zelfs aan het zingen, en dat terwijl zowat niemand ooit eerder van hem gehoord had!

Het contrast met Patrick Wolf kon bijna niet groter zijn, terwijl Rowdy garant stond voor levenslust kan je het aantal glimlachen van Wolf van deze avond op één hand tellen. Ook zijn vijfkoppige band stond er maar sip bij, alsof Wolf een collectief lachverbod had ingelast...

Ook zijn kledij straalde dezelfde tristesse uit. Terwijl hij op Pukkelpop 2009 nog de diva had uitgehangen in een gouden glitterpak stond hij vanavond in een oerlelijk en ouderwets bordeauxpak zich kapot te zweten (het paste wel goed bij zijn rode haar). Gelukkig werd hij door de hitte genoodzaakt om laag per laag zijn kledingstukken te ontmantelen, waardoor hij tegen het einde er toch nog respectabel uitzag (al trekt zelfs mijn opa zijn broek niet zo hoog op).

De band bestond uit hemzelf aan de harp, piano, viool en ukelele. Zijn vaste vioolspeelster, die evenzeer de piano en de harp bespeelde. Vervolgens een extreem veelzijdige muzikante die zowel alt-saxofoon, bariton-saxofoon, klarinet, dwarsfluit en piano speelde. Daarnaast was er een basgitarist die ook een elektrische contrabas hanteerde, een toetsenist en een drummer.

Patrick Wolf had dus werkelijk alles in huis om een fantastisch concert te geven. Maar deed hij dat? Eerlijk gezegd niet nee. Hij speelde enorm veel rustige nummers uit The Magic Position, en de saaiste nummers uit The Bachelor. Af en toe was het optreden wel zeer goed, zoals tijdens To The Lighthouse en daarnaast vooral met de nieuwe nummers zoals Time Of My Live, bisnummer en nieuwe single The City, het mooie Together en dé verrassing van de avond: Bermondsey Street. Maar de opwindende nummers uit The Bachelor liet hij tot mijn grote spijt links liggen: geen Damaris, Vultures of Oblivion, en enkel een vijf seconden durende remix van Hard Times.

Maar al bij al was het optreden muzikaal gezien wel degelijk in orde, bij Wolf mag je immers altijd vrij zeker zijn van een hoog niveau. Wat echt stoorde was zijn onvriendelijke en moedeloze houding, zelden kregen we de passie te zien die men van een extravagante artiest als hij mag verwachten. Waar was die wilde energieke Patrick Wolf van twee jaar geleden gebleven? Is hij te oud geworden? Mag hij niet meer gek doen nu hij gaat trouwen? Ik weet het niet. Trouwens het feit dat hij gaat trouwen was nogal contradictorisch met de lyrics van The Bachelor "I will never mary, marry at all",... als dat maar goed afloopt! (Hadrian Est Où? wenst Patrick Wolf uiteraard veel succes!).

Maar goed, tussen de songs door kregen we amper meer te horen dan een snelle "thank you", bovendien kregen we slecht één bisnummer waarna het publiek tevergeefs minutenlang bleef applaudisseren in de hoop op meer. Echt beleefd is dat niet meneer Wolf, als u geen zin hebt in een optreden, doe dan alstublieft alsof.

U mag dus gerust concluderen dat ik vrij teleurgesteld ben, objectief gezien was het zeker in orde, maar van halfgoden als Patrick Wolf verwacht ik gewoon méér, ik zag in verleden waartoe hij in staat is, en dit ligt daar mijlenver vandaan. Gelukkig kond de avond al niet meer stuk na Rowdy Superst*r.

setlist:

1 William (?)

2 Time Of My Life (nieuw)

3 Bluebells

4 The Days (nieuw)

5 The Bachelor

6 The Libertine

7 To The Lighthouse

8 Godrevy Pint

9 House (nieuw)

10 Who Will

11Together (nieuw)

12 Accident and Emergency

13 Bermondsey Street (nieuw)

14 Magic Position

____________

15 Hard Times Remix

16 This City