Principe Valiente is een Zweedse rockband die haar naam hoogstwaarschijnlijk ontleende aan de Amerikaanse stripreeks Prince Valiant van Hal Foster, Principe Valiente is de Spaanse versie ervan. Die keuze voor de Spaanse benaming is dan weer te danken aan de Spaanse origine van frontman Fernando Honorata (en misschien ook wel omdat het in het Spaans veel mooier klinkt). Gitarist Alexander Lehto en drummer Joakim Janthe vervolledigen het Stockholmse trio.
In 2007 verscheen hun eerste EP, en vorig jaar werd de eerste single The Night uitgebracht, maar het was tot februari 2011 wachten op de release van het schitterende self titled debuutalbum van Principe Valiente via Paris Music en Cosmos Music Group.
Op het eerste gezicht (of beter gehoor) zou je kunnen besluiten dat Principe Valiente weer een andere Interpol-Editors-White Lies band is. Zelf dacht ik vooral dat dit het album is dat Interpol had moeten maken in 2010, in plaats van het degelijke maar toch niet al te overweldigende vierde album van de beroemde band. Principe Valiente is daarentegen wel degelijk erg overweldigend, maar op een erg hippe en rock n' roll manier. De groep valt op door haar 'wall of guitars' met veel shoegaze en post punk invloeden en door de uiterst indrukwekkende stem van Honoratio.
Het werd me pas echt duidelijk hoe goed deze band is bij het beluisteren van In My Arms, ik kan amper geloven dat deze song door mensen gemaakt is. Maar ook de andere songs doen stuk voor stuk mijn hart sneller slaan, de Joy Division intro van New Life is bijvoorbeeld te mooi om waar te zijn. Naast de grootse gitaargolven is Solitary Man een kort en sober intermezzo, het wordt onmiddelijk gevolgd door het prachtige Stay, misschien wel een van de beste 'shoegazy' songs op de LP. Al moeten Afraid en 150 Years daar amper voor onderdoen. Een tweede hoogte punt (naast In My Arms) is de geweldige sinlge The Night.
Men kan natuurlijk weer gaan 'mekkeren' dat Principe Valiente geen originele band is, maar deze zwartkijkers hebben stoppen in hun oren. Als u niet hoort hoe formidabel deze Zweedse Goden in staat zijn om de hemel te doen branden van muzikaal genot, dan zoekt u best eens in de Gouden Gids naar een oorarts. Het feit dat ik de band hier moet verdedigen tegen idiote opmerkingen als "another interpol clone band….borin’…" doet Principe Valiente's talent eigenlijk zwaar te kort. Dvořák doet me soms ook denken aan Smetana of Tchaikovsky, zijn ze daarom minder geniaal? Ik dacht het niet.
Tracklist:
1. Intro
2. Before You Knew Me
3. One More Time
4. In My Arms
5. New Life
6. Solitary Man
7. Stay
8. Afraid
9. 150 Years
10. The Night
11. Dance Like There's No Tomorrow
Stay:
In My Arms:
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten