Apparat in de AB op 23 oktober 2011.

Sascha Ring sloot gisteren met zijn band zijn Europese tour in Brussel af. Dat beweerde Apparat toch meermaals zelf, maar de komende weken zal hij toch nog Hongarije, Tsjechië, Italië, Duitsland, Zwitserland, Luxemburg en Oostenrijk aandoen (Herr Ring heeft misschien een beperkte opvatting van Europa?). Hoe dan ook het optreden deed alleszins vermoeden dat Apparat en zijn band, ook wel "Apparat Band" genoemd, nog eens alles uit de kast wilden halen. Het was geweldig.

Maar eerst naar de minder positieve punten, a.k.a. het voorprogramma. Het Duitse duo SHRUBBN maakt sinds 1995 iets wat ze zelf 'Rotz-pop' noemen: "dirty-filthy-but-swinging-noize-improvisations while tripping". Het werd al snel duidelijk dat men inderdaad in een bedwelmde toestand moest verkeren om de erg experimentele muziek van SHRUBBN te appreciëren. Het kwam neer op zware en zeer trage noise met af en toe een minuscule beat en iets wat vaag op een melodie zou moeten trekken. Anderen zouden het eenvoudigweg omschrijven als lawaai. Buiten het weinig inspirerende muzikale aspect, was de set tevens oersaai wegens een totaal gebrek aan visuele prikkels. Het enige wat te zien was waren twee bewegingsloze heren met hoed en zonnebril, voor de rest twee spots, veel rook en een angstaanjagende duisternis. Hadden ze de moeite gedaan om hun onheilspellende muziek te ondersteunen met een interessante visuele effecten, hun optreden had er meteen een stuk beter uitgezien. Helaas.

Gelukkig bleek het optreden van Apparat het tegenovergestelde van het voorprogramma te zijn. Het was werkelijk af. Zo was er altijd wel wat te zien op het podium. Voor het eerst in zijn leven werkt Apparat namelijk met een echte band, bestaande uit een paar Duitsers en een wat Amerikanen, die met Ring in Mexico het nieuwe album The Devil's Walk hebben opgenomen. Ring zelf hanteerde voornamelijk de elektrische gitaar, en nam uiteraard ook de vocals voor zijn rekening. Daarnaast stonden er een drummer, een basgitarist, een tweetal toetsenisten en indien nodig een violist en cellist op het podium. Samen waren ze in staat de nummers een wonderbaarlijke live-dimensie te geven die nog stukken beter is dan de album-versie.

Apparat beperkte zich overigens niet tot The Devil's Walk, ook nummers uit het vorige album Walls kwamen aan bod: het fantastische Arcadia (ongetwijfeld een van de hoogtepunten van de avond) en het meesterlijke Not a Number, voorzien van hemels slagwerk (in de aard van marimba of xylofoon-achtige instrumenten) en bloedmooie strijkers. Daarnaast greep Ring zelfs terug naar zijn Moderat-periode (het project in samenwerking met Modeselektor). Het was een droom die in vervulling ging om het fantastische Rusty Nails live te mogen horen. Alleen hiervoor was het concert al de moeite waard.

Maar uiteraard draaide de gig vooral rond The Devil's Walk, en dus bracht Apparat uitgebreide bewerkingen van Ash Black Veil, Song Of Los, Black Water en andere albumtracks. Hoewel The Devil's Walk een toch wel moet onderdoen voor het niveau van Walls (desalniettemin is het eveneens een erg degelijk album), was de live-ervaring zoals eerder vermeld een zeer aangename verrassing. Apparat tilde het niveau torenhoog, en het publiek kon dat duidelijk eg appreciëren. De mensen die gekomen waren voor Apparat als de eenzame electro-dj buiten beschouwing gelaten.

Het concert was een opeenstapeling van verwondering om de prachtige muziek en het bijzondere samenspel tussen muzikanten die duidelijk erg op elkaar afgestemd en gesteld zijn. Misschien lag het aan de feërieke lichtjes die op het podium stonden, maar het geheel had een soort van magische uitstraling die enkel de beste muzikanten en optredens teweeg kunnen brengen.