Nu de grote muziekhuizen uitbollen, en de festivals zich stilaan op gang beginnen te trekken, moet de liefhebber van gewone concerten zich richten tot het "underground" circuit, met name de muziekcafé's. En hoewel †‡† (Ritualz) en vooral How To Dress Well niet echt onbekend zijn in het indiemilieu en de tickets voor de concerten in het DNA café gewoon via fnac te verkrijgen zijn, kan ik me niet herinneren dat ik ooit eerder in zo een underground-achtig iets terecht ben gekomen. Als u weet dat het publiek een kledingsmaak had, waarvoor de term 'alternatief' een understatement is, een tattoo of twee de norm was, en dat minstens drie kwart van de aanwezigen met een rookverslaving kampte, die op zichzelf de tabaksindustrie van een klein Afrikaans land kan verzadigen. Van zodra men de deur van het DNA café binnenstapt kan men plots vervallen in een onbehagelijk gevoel van deel uit te maken van de main stream.
Los van deze sociologische belevenis draaide de avond uiteraard om de muziek. Het voorprogramma werd verzorgd door Ritualz (†‡†), na Salem staat hij op de tweede plek in mijn subjectieve hiërarchie van der beste witch house bands. Hoewel ik al vaak over zijn muziek geschreven heb wist ik zo goed als niets over de mysterieuze persoon achter de drie-eenheid der kruisen. Ritualz bleek een grumpy jongeheer te zijn, met een Grieks uiterlijk, maar allesbehalve een olympische atleet.
Veel viel er helaas niet te beleven op het podium, buiten wat deuntjes op zijn mini-synthesizer te spelen en soms iets te "zingen" in een microfoon die zijn stem omvormde, bleef het voor de rest behoorlijk bewegingsloos. Nu, als muzikant alleen op het podium staan werkt zelden echt goed voor een concert. Men is immers sterk aangewezen op elektronica en samples, maar dat zou misschien wel verholpen kunnen worden door een goed achtergrondfilmpje (er was wel een projectie, maar het stelde niet veel voor) of iets dergelijks. Omkadering is belangrijk, en zeker bij witch house.
Toch kan ik niet zeggen dat Ritualz mij teleurgesteld heeft. Als grote fan van zijn muziek was het een plezier om zijn overdonderende geluidsgolven uit de boxen te horen schallen, al stonden die boxen wellicht iets te luid. Ook de rookmachine was iets te enthousiast, de kleine zaal was immers al meer dan voldoende gevuld met sigarettensmog. De hoogtepunten waren zonder twijfel INITIATION (vanaf dan begon het publiek eindelijk te bewegen), het geweldige Goth bb en de nieuwe single Ghetto Ass Witch. Een laatste minpunt was de gebrekkige apparatuur, waardoor de voorste boxen het af en toe lieten afweten, dit was niet zo zeer een ramp voor het publiek, maar Ritualz zelf werd er pisnijdig van, wat uiteraard niet erg sympathiek overkwam. Maar sympathie past misschien niet echt bij het imago van een witch house artiest?
How To Dress Well, aka de Duitse Amerikaan Tom Krell uit Brooklyn stond tijdens Ritualz zichzelf deftig op te warmen en leek bij tijden de vurigste fan in de zaal. Fysisch leek Krell wel de tegenpool van Ritualz: boomlang en graatmager. Maar hij is natuurlijk ook nog jong en evenzeer muzikaal begaafd, waarschijnlijk zelfs nog een pak meer dan †‡†. Bovendien kan Krell echt zingen, dat was dan ook het enige wat hij deed, de rest van muziek kwam allemaal netjes van de computer. Krell wist de zaal perfect in te pakken met zijn sympathieke voorkomen en zijn vlotte small talk. Ook tijdens zijn optreden schiep hij een hechte band met de zaal.
Naast zijn présence was het toch vooral zijn prachtige contra-tenor stem die de balans positief deed overslaan. Zeker bij het toppunt van de avond, Suicide Dream 2, nam die stem een bovenaardse schoonheid aan. In feite was zijn optreden wat te kort. En dat stond misschien in verband met de zang. Zo een flexibele zangpartij vraagt immers heel wat inspanning, en zeker van een ongeschoolde zanger in een erg ongezonde en veel te warme omgeving.
Ik hoopte tevergeefs dat hij Walking This Dumb als bisnummer zou brengen, maar het werd een improvisatie, niet de eerste van die avond. De experimentele hip hop-achtige muziek kon desalniettemin ook live overtuigen, zijn geweldige debuutalbum Love Remains uit 2010 is dan ook onverwoestbaar. How To Dress Well bracht trouwens zopas een uitstekende nieuwe EP genaamd Just Once uit. Daarop bevinden zich vier prachtige orkestrale versies van Suicide Dream 1 tot 3 en Decisions.
Beide heren zijn nog in de beginfase van hun carrière, en beiden hebben nog een weg af te leggen voordat ze mij helemaal zullen betoveren met een live optreden. Of die weg lang of kort zal zijn ligt aan hen zelf, maar enkele kleine veranderingen kunnen al veel helpen. De conclusie is kort: het was goed, soms erg goed, maar het kan ook nog wel beter.
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten