Ik heb een ambigue relatie met Vlaamse en Belgische bands, aan de ene kant wil ik ze steunen en promoten, aan de andere kant ben ik in beginsel altijd erg sceptisch over hun niveau en kwaliteit. Als een buitenlandse band er in slaagt om mij te bereiken ga ik er meestal vanuit dat ze iet of wat de moeite waard zijn. Door de directe en overvloedige verbinding tussen de Belgische muziekliefhebber (mezelf) en de inlandse artiesten door de plaatselijke media voel ik me echter genoodzaakt om een of andere strenge filter in te bouwen voor het keuren of zelfs het beluisteren van nieuwe Vlaamse muziek. En geloof me, erg veel binnenlands talent wordt daardoor zwaar verwaarloosd.
Zo ging het ook met The Bony King Of Nowhere, toen Bram Vanparys overstelpt werd met lof door de Vlaamse media voor zijn debuut Alas My Love dacht ik enkel: "het zal wel weer wat zijn". De locale media is immers al te vaak té enthousiast over nieuwigheden van eigen bodem. Mijn interesse voor Alas My Love was dan ook quasi onbestaande, op wat myspace-try outs na liet ik het fenomeen The Bony King Of Nowhere rustig links liggen.
Met de release van de Gentse jongeheer zijn tweede album werd mijn aandacht dan toch weer in zijn richting getrokken. De Vlaamse muziekpers was wederom en zo mogelijk nog enthousiaster dan in 2009, en dát gebeurt dan ook weer niet al te vaak, na het succesvolle debuut zijn de meeste groepen klaar voor de schroothoop, waarna ze helaas toch nog verder blijven prutsen.
Maar goed, God liet zijn licht schijnen en zo werd door de bevoegde hersencel dan toch besloten om het volledige nieuwe album Eleonore te beluisteren. En zoals dat gaat met Gods licht was dit een erg wijze beslissing, Eleonore is een folkparel die België in geen decennium heeft gezien, bovendien kan het moeiteloos mee concurreren op het internationale niveau.
Vanparys is gezegend met een zeer aangename, doch niet uitzonderlijke stem, het gaat er vooral om wat hij doet met die stem, hij maakt van iets eenvoudig iets prachtig, een beetje waar de kunst van goede folkmuziek op neer komt.
Er zijn blijkbaar wat veranderingen ten opzichte van Alas My Love opgetreden, wijzigingen die het nieuwe album vooral ten goede komen. Ten eerste gebruikt Vanparys nu een echte band, ten tweede zijn de lyrics echte verhalen geworden.
Eleonore is bovendien een plezier om naar te luisteren, al is dit duidelijk een hecht geheel, toch zijn er enkele songs die het album een extra duw in de rug geven. Opener Sleeping Miners is daar ongetwijfeld een van. De subtiele emoties in Vanparys' stem komen meteen mooi naar buiten en worden benadrukt door de leuke backing vocals. Het meest uitbundige nummer Girl From The Pray is niet voor niets mijn favoriet. Het prachtige refrein en wederom het uitstekende gebruik van backing vocals maken er een topsong van.
Ook het titelnummer Eleonore kan mij bekoren, soms doet The Bony King Of Nowhere me denken aan een combinatie van de fragiele Joanna Newsom met het hippe Local Natives. Een laatste hoogtepunt is Some Are Fearful dankzij een lichtjes jagende percussie en gitarenspel. De andere nummers zijn wat eenvoudiger, doch nooit ofte nimmer kan -laat staan 'mag'- je het saai noemen. Men zegt vaak dat eenvoud siert, en de bijzonder intelligente eenvoud die men op dit album terugvindt doet dat zeker.
Soms is scepticisme misleidend, gelukkig haalt nieuwsgierigheid en de rede ('in dubio pro re' indachtig) meestal als eerste de finish. The Bony King Of Nowhere laat ons op Eleonore een ferm stukje muziek horen, een stukje dat enkel nog meer moois kan voorspellen. Hij is immers inmiddels al bezig aan een derde plaat.
Onze Gentse vorst is tevens bezig aan een flinke tour door België en Nederland, daar horen ook optredens in Rataplan te Borgerhout (12/03), Cactusclub te Brugge (13/03), AB te Brussel (16/03 + uitverkocht), MOD te Hasselt (26/03) en Nijdrop te Opwijk (22/04) bij.
Tracklist:
1. Sleeping Miners
2. Girl From The Play
3. The Garden
4. Going Home
5. Hear Them Calling
6. The Poet
7. Eleonore
8. Some Are Fearful
9. Mother
Sleeping Miners:
Eleonore:
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten