Ik wed dat de gemiddelde mens zijn neus ophaalt voor post rock. Geheel onterecht natuurlijk. Post Rock bevat immers vele kenmerken die mij erg aanstaan: een ingenieuze compositie, een muur van gitaren, instrumentale pracht, en zoveel meer.
Na vorige week het album van Del Rey te hebben verslonden heeft deze week nog iets beters in petto, Goonies Never Say Die, een zeskoppige rockband uit de legendarisch Engelse kuststad Blackpool (u ziet de Blackpool tower op de cover).
Goonies Never Say Die omschrijft zichzelf als cinematic post rock, en ze hebben het nog bij het rechte eind ook. Hun muziek heeft een filmische glorie. Ook de liefhebbers van shoegaze zullen aan hun trekken komen, al is de band uiteraard volledig instrumentaal.
De band wordt vaak vergeleken met Explosions In The Sky, waarna de muziekjournalist hen hetzelfde of zelfs een hoger niveau toebedeeld. GNSD is een uitstekende groep, en ze behoren zeker tot de Post rock wereldtop.
Inmiddels zijn de heren aan hun tweede album toe: No Words To Voice Our Hopes And Fears. Het is een merkwaardige traditie in het genre om albums en titels belachelijk lange namen te geven, zo ook de meeste songs op het album. Neem nu songs als "Nothing Remains Forever Yet The Future Still Holds Hope" of "Monument To A Moment That Never Should Have Passed" en u weet wat ik bedoel.
Er is maar één nummer met een titel van minder dan vier woorden. Paul is de naam en hij kreeg dan ook een hilarische video waarin u een man spaghetti ziet uitbraken om deze vervolgens terug op te eten en andere rariteiten.
Vrij speciaal is het gebruik van een piano om de gitaren te begeleiden. Dit komt prachtig tot uiting in Nothing Remains Forever Yet The Future Still Holds Hope en This Low Point Can Only Be Followed By A High, maar de piano komt bijna in alle songs voor.
Post Rock is altijd een beetje episch, maar Goonies Never Say Die drijven het glorieuze wel heel erg ver in I Love You But In The End I Will Destroy You, een ongelofelijk schandalig prachtig nummer.
Het album eindigt vrij ruig met Indifference Speaks Louder Than Anger. Het geluid van de gitaren is om van te gaan kwijlen, gelukkig heeft mijn moeder me goed opgevoed en kan ik mezelf bedwingen.
Zalige groep + zalig album = Blijheid.
Tracklist:
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten