Morgen, 22 juli, is een belangrijke dag in Indie-land, mes chers amis. Het Canadese indie-collectivum Stars zal haar vijfde album, The Five Ghosts, de wereld in sturen.
Het lijkt wel of ik een canada-obsessie heb dezer dagen, maar ik kan er ook niet aan doen dat al die maple-leaf-freaks een geheime overeenkomst hebben gesloten om deze maand keihard op te vallen.
U kent Stars misschien niet, maar u hoort ze alvast wel te kennen. Sinds 2000 (eerste album in 2001) leveren de vijf leden namelijk schitterend werk. Zeker hun In Our Bedroom After The War album van 2007 is een collecters item.
Iets wat ik niet wist, maar de God van de wijsheid (Wikipedia) fluisterde het zojuist in mijn oor: alle leden van Stars blijken tevens lid te zijn van Broken Social Scene. Deze band is dan ook zoiets wat men noemt een supergroup. Zij zijn de trotse makers van een waarlijk schitterend album, Forgiveness Rock Record (2010), dat onlangs nog door Pitchfork als "best new music" werd bestempeld en ook elders erg goede kritiek kreeg.
Broken Social Scene is zelfs een jaar ouder dan Stars. Indien u zich deze zomer naar Les Ardentes begeeft heeft u de kans om hen live on stage te zien.
Scandaleux
In tegenstelling tot Broken Social Scene krijgt The Five Ghosts niet zo een goede kritiek van Pitchfork (vandaag gaf ene Larry Fitzmaurice 5,7/10). En dat is geheel onterecht, beste lezers, c'est scandaleux.
Pourquoi? Dit album is nog beter dan Forgiveness Rock Record én In Our Bedroom After The War te samen.
Larry Fitzmaurice moet dus wel een (excusez le mot) bittere klootzak zijn, om zo een meesterwerk de grond in te boren.
Het album is wat levendiger dan het vorige, en dat gaat soms een beetje tot het baroquepop achtige af. Toch heeft Stars vooral iets dromerig, laten we zeggen dreampop à la Beach House.
De zangeres klinkt een beetje als die van Metric, maar iets zachter en zoeter. De warme stem van de mannelijke zanger accentueert het dromerige effect nog meer.
Zo begint het epos met het fantastische Dead Hearts, een geniaal duet met een ongelofelijk muzikaal arrangement, vooral de shoegaze-gitaren op het einde doen de haartjes op mijn armen overeind staan.
Waisted Daylight doet me wel heel sterk denken aan Metric. I Died So I Could Hount you heeft dan weer iets van Arcade Fire weg, zeer sterk en wat een mooie melodie!
Spastische rijstpap
De eerste single is Fixed, een zeer aangenaam poplied met een fantastische clip. Dit zal het erg goed doen op de festivalweides.
Stars maakt ook geregeld gebruik van een soort orgelmuziek, inderdaad, zoals in No Cars Go.
Met He Dreams He's Awake komen we in een rustiger tussenstuk terecht. Van pop is hier geen sprake meer, dit is ambient art music. De epische crescendo op het einde is zoals een elektrische roltrap naar Sint Pieter.
En eens we dan toch in de hemel zijn aangekomen, worden we getrakteerd op Changes. Als u rijstpap met een gouden lepel zou omzetten in muziek zal het resultaat inderdaad niet ver van deze prachtige song zitten/liggen/staan/zwemmen?/nee niet zwemmen. Het valt me op hoezeer dit alles aan Camera Obscura (Schotse indieband) doet denken.
We zetten onze reis lustig verder onder de tonen van het leuke The Passenger, het klinkt een beetje spannend, maar toch weer erg open en vrolijk. Precies zoals verliefdheid. Ik ben misschien gewoon verliefd op dit album.
The Last Song Ever Written is, wees gerust, niet de laatste van deze vijftien nummers tellende LP (Deluxe editie).
Het tempo wordt ondertussen serieus opgevoerd met How Much More, dit leidt zowaar tot een lichte spastische beweging in mijn benen. God, ik verlang naar de Festivals!
Luxe samenwerking
Het gewone album stopt hier, maar de deluxe versie biedt u veel meer lekkers.
CD 2 telt enkele samenwerkingen en de titeltrack. Een eerste colab met The Album Leaf, de instrumental/electronic solo-artiest uit San Diego. Het resultaat, Opinion versus The Sun is dan ook meer elektronisch en IDM.
Ook Montag is van de partij, evenzeer een elektronicus, maar van een andere variëteit. Ik ken hem vooral van zijn geweldige remixen van M83. Deze samenwerking geeft me een "Floridaans" gevoel, chillwave dus!
Als Laatste verschijnt Of Montreal op de plaat. In tegenstelling tot wat hun naam doet vermoeden is deze band niet van Canada maar van Georgia (VSA). Hoewel ik Of Montreal eerder ken van vrij opgewekte indiefunk/rock is The Dead Beg For More toch veruit het duisterste nummer van het album.
Als dit album niet in mijn top 20 albums 2010 voorkomt dan weet ik het ook niet meer. Stars biedt u een utopisch paradijs aan. Geniet ervan.
Tracklist:
CD 1
01 Dead Hearts
02 Wasted Daylight
03 I Died So I Could Haunt You
04 Fixed
05 We Don't Want Your Body
06 He Dreams He's Awake
07 Never Been Good With Change
08 The Passenger
09 The Last Song Ever Written
10 How Much More
11 Winter Bones
CD 2
12 Opinions Versus The Sun (Stars Vs. The Album Leaf)
13 The Five Ghosts
14 The Black House, The Blue Sky (Stars Vs. Montag)
15 The Dead Beg For More (Stars Vs. Of Montreal)
Download: Stars - The Passenger
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten