In een vorig leven was Ryan Joseph Karazija zanger van het Californische bandje Audrye Sessions, maar dat leverde helaas minder erkenning op dan gehoopt en zo verhuisde de Amerikaanse jongeheer naar zijn geestelijke heimat: Ijsland. In Reykjavik stichte hij zijn eigen project Low Roar, met als resultaat een adembenemend gelijknamig debuutalbum, uit sinds 1 november via Tonequake Records.
Low Roar's muziek past verrassend goed bij de Ijslandse cultuur. Het is met andere woorden uitzonderlijk ontroerend, mysterieus en allesbehalve alledaags. In de eerste plaats is het een folkplaat, waarbij Ryan's stem prachtig dienst doet om de breekbare vocals te verwoorden. Maar al snel blijkt dat Low Roar niet zomaar in het indie folk hokje past, er worden grenzen overgestoken en nieuwe genres gecreëerd. Karazija laat werkelijk zien wat hij kan, en dat is bijzonder veel.
In de mooie openers Give Up en Just a Habit blijft het nog vrij sober, maar bij het extreem fraaie Nobody Else wordt de volle kracht van Low Roar pas echt duidelijk. Karazija tovert zich om tot een nieuwe Thom Yorke, en de muziek neemt subtiele elektronische vormen aan. Het resultaat is een verbluffend staaltje indie, met deze song kan Low Roar in korte tijd het alternatieve deel van de wereld veroveren.
Verder wordt Patience wondermooi opgesmukt met strijkers, waardoor we weeral een ander facet van deze band te horen krijgen. Daarnaast heeft de korte titeltrack iets kerkelijk, wat me aan Active Child doet denken. Jammer dat hij deze song niet heeft uitgebreid. Met Friends Make Garbage (Good Friens Take It Out) keren we terug naar folk, maar wel folk van de allermooiste soort. Angus & Julia Stone zouden er tranen in hun ogen van krijgen (oorsprong van de titel van dit nummer ligt hier). The Painter heeft dan weer iets weg van Fleet Foxes, uiteraard met een Ijslandse touch.
Low Roar is een album met diepgang, en het kan een mens eveneens diep raken, bij Help Me zou men bijna een ticket naar Reykjavik boeken om te hulp te snellen. Gelukkig beschikken we nog over enige zelfbeheersing, waar deze Amerikaans-Scandinavische tovenarij niet tegen op kan. Ten slotte wordt het meesterwerk elektronisch en minder elektronisch afgesloten met het duistere Puzzle en Tonight, Tonight, Tonight en het ontwapenende Because We Have To.
Low Roar is een zeer grote en zééér aangename verrassing. Toevallig ben ik daar nu net dol op (I'm weird, I know). Als het label het wat goed aanpakt, staat deze band binnenkort aan de top.
Tracklist:
2. Just A Habit
3. Nobody Else
4. Patience
5. Low Roar
6. Friends Make Garbage (Good Friends Take It Out)
7. The Painter
8. Help Me
9. Rolling Over
10. Puzzle
11. Because We Have To
12. Tonight, Tonight, Tonight
Nobody Else:
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten