Ich bin wieder da! Na twee weekjes cultuur opsnuiven in Wenen, toch wel een van de mooiste steden ter wereld en het Habsburgse Hongarije ben ik bezig om een grote muziek-achterstand weg te werken. Tijdens mijn vakantie heb ik me vooral geamuseerd door de beste albums van het voorjaar nog eens te beluisteren. Maar er kwam ook wat nieuwe muziek aan te pas, en als er dan één album is wat ik jullie absoluut niet wil onthouden dan is het Distance van Tears Run Rings wel.
U kent dit bandje uit de West-Coast van de VSA waarschijnlijk niet, maar hun tweede album is een serieus zwaargewicht. Tears Run Rings maakt dan ook nog maar sinds een drietal jaren wondermooie dream pop en shoegaze.
Zij brengt ons met melancholische melodieën (mind the alliteratie!) naar de hoogdagen van de shoegaze in het begin van de jaren 90. De invloed van icoonband Slowdive is dan ook niet ver te zoeken.
Distance begint met het magische Happines 3, een intro van formaat die na 1min23 uw hart laat bloeden van schoonheid. Haal uw figuurlijke zakdoek maar boven.
Het iets levendigere Forgotten is ook erg oorstrelend en doet me ongelofelijk sterk denken aan het Souvlaki-album van Slowdive. Die hemelse gitaren en prachtige samenzang van Laura Walting en Matthew Bice maken mijn dag meteen goed. De echte shoegazeliefhebber moet hiervan gewoon kwijlen, kwijlen zeg ik u!
Met Reunion kiest men voor iets ruwere schoonheid, maar deze diamant straalt wel meer dan zijn geslepen variant. De titel-track brengt terug rust in uw ziel, tenminste totdat het einde de beruchte wall of sound op u afschiet.
Daarmee zijn de hoogtepunten nog lang niet gedaan, elk lied is pure schoonheid, maar tegen het einde bereikt die schoonheid toch wel zijn absolute maximum, Compromise nadert die top zeer nader. Maar de kers op de taart is zonder enige twijfel het sublieme Innocent. De prachtige lyrics en de geniale melodie vormen met de onmisbare gitaren misschien wel een van de best shoegazesongs ooit. Misschien is uw olifantenvel bestand tegen zo een wonder, mijn huid valt alleszins al snel ten prooi aan het kippenvelfenomeen.
Distance sluit af met Hapiness 4 maar de Japanse versie, die ik blijkbaar heb, bevat nog twee bonus tracks, Destroyer en Io, waarvan vooral die eerste de moeite waard is.
Het is me duidelijk, het is feest voor het shoegazegenre, want er is een nieuwe grootheid opgestaan. De muzikale waarde van Distance vind ik zelfs zo groot dat ze equivalent lijkt aan Souvlaki. En ik ben niet de enigste. Zo schreef Burningworld: "I know people throw this word away very carelessly these days but the fact of the matter is that "Distance" is a masterpiece."
Distance is nu al een van de beste albums van 2010, waar wacht u nog op? Misschien op de officiële release-datum, 24 augustus.
1. Happiness 3
2. Forgotten
3. Inertia
4. Reunion
5. Distance
6. Divided
7. Forever
8. Compromise
9. Innocent
10. Happiness 4
Bonus:
11. Destroyer
12. Io
Forgotten from Tears Run Rings on Vimeo.
Download: Innocent mp3
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten