Hoewel ik Joanna Newsom's Have One On Me nog steeds het beste album van dit jaar vind ben ik meestal niet zo te vinden voor rustige en trage folk, pop of rock muziek (ook wel slowcore). Als ik dan toch iets van dergelijke aard beluister dan moet het meteen gigantisch goed zijn. Beste lezers, ik kan u verzekeren, Strand Of Oaks is gigantisch goed.
SOO is de band of zeg maar project van Tim Showalter, een Americana-Amerikaan uit Kill-a-deplhia. In 2003 beleefde onze held een waar droomjaar, zijn huis brandde af en zijn verloofde ging van hem lopen (hoera!). Dakloos en alleen begon Showalter akoestische muziek te maken -zoals het hoort in het daklozenwereldje- op een bankje in het park. En Strand Of Oaks was geboren.
Na een succesvolle debuutplaat (Leave Run) is Strand Of Oaks er eind deze maand (juli) met Pope Killdragon.
Leave Run was een vtij autobiografische plaat, de nieuwe is dat allerminst. Showalter beseft dan ook dan een man niet kan blijven melken over zijn miserie, in tegenstelling tot anderen (EELS!). Hij is dan ook ondertussen getrouwd en blijkt al lang geen bedelaar meer te zijn, hoewel zijn hippie/rock-looks anders doen vermoeden (hij lijkt wel op dat sympathieke tuig van The Magic Numbers)
Pope Killdragon is een fantastisch stukje slowcoustic. Strand Of Oaks vertelt ons verhalen over verzonnen personages, het doet soms zelfs wat fantasy aan, wat wil je met zo een titel. Toch is de muziek vrij sober, men heeft wel geen bang om hier en daar elektronische elementen te gebruiken maar de akoestische gitaar blijft de hoofdmoot uitmaken.
Het epos begint met het korte en instrumentale West River om dan echt van wal te gaan met Kill Dragon, we gaan op drakenjacht (of toch niet). Het is een aardige song maar slechts een voorbode van het moois dat u te wachten staat. Deze pracht kan men direct in Sterling vinden, een verzinsel over de Kennedy-familie zo blijkt. Maar wat doen de lyrics ertoe? De Bon Iveriaanse schoonheid van Showalter's stem is wat echt telt. "I Saw Him Coming" striemt als een mantra uit zijn keel, honderd maal, en elke keer even ontroerend.
Ook Bonfire is een beauty, de synths spelen daar een zekere rol in, maar verwacht geen 80's disco, eenvoudige schoonheid is een kernwoord. Tel daar een cello bij en je krijgt Alex Kona waarna de rust overboord wordt gegooid met het ruige instrumentale tussenstuk Giant's Despair.
De LP sluit af met een geweldig quattro waarvan Last to Swim zeker het hoogtepunt is, maar Daniel's Blues doet amper onder. De titeltrack beëindigt met verve deze hoogvlieger.
Na zo een slowcore folkplaatje is het tijd voor iets levendiger, nogmaals, de nieuwe Arcade Fire! Of waarom niet het geweldige debuut van surf rock groepje Best Coast (Crazy For You). Maar voordat we Strand Of Oaks afsluiten: kijk nog eens goed naar de prachtige cover. Ik weet niet wat het juist moet voorstellen maar ik gok een middeleeuwse afbeelding van de verpersoonlijking van de pest. U merkt het al, ook al zwijgt hij over zijn eigen miserie, een vrolijke plaat is het in elk geval niet. En misschien maar goed ook.
Tracklist:
1. West River
2. Kill Dragon
3. Sterling
4. Bonfire
5. Alex Kona
6. Giant’s Despair
7. Daniel’s Blues
8. Last to Swim
9. Walking
10. Pope Killragon
Download: Sterling mp3
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten