Hadrian est où?: 2012

zondag 15 april 2012

This blog is transformed into a tumblr: http://hadrianestou.tumblr.com/

Same good music, less talk! :)

vrijdag 6 april 2012

This blog is currently non-active. Activity may or may not be resumed in the future.

dinsdag 14 februari 2012

inVerse - A Record

Russische muziek dringt amper door tot onze contreien. Met uitzondering van wat Nu disco en electro(pop) hier en daar. Een goede reden hiervoor is dat de het merendeel van de muziek uit de post-sovjet-staat van een erbarmelijk lage kwaliteit is. De radio's worden voornamelijk overspoeld door schandalig laag bij de grondse commerciële troep en het alternatieve milieu is ingepalmd door in de weinig charmante Russische taal kwelende en gedateerde rockgroepen.

Zoiets zou men echter niet durven beweren bij het beluisteren van het debuut van de Post punk band inVerse (of volgens Last.fm: 'In Verse') uit Sint-Petersburg. Het album A Record werd vorige maand uitgebracht en gratis als download ter beschikking gesteld op hun site. Dit groepje rond zanger Ilya Rybakov verrast in hoge mate met prachtige cold wave en een streepje shoegaze (héérlijk gitaarwerk). Men zou denken dat hier een Londense band aan het werk is, van een Russisch accent is dan ook absoluut niets te horen, deze jongens kennen hun klassiekers. Op bepaalde momenten zou ik ze zonder probleem vergelijken met The Horrors. Luistert u zelf naar fantastische nummers als Nobody's Right, Sunk of Colours en u weet wat ik bedoel. Vooral Sunk is onweerstaanbaar goed.

Als er nog meer van dergelijk talent voorbij de Oostelijke grens van de Europese Unie verscholen zit is het hoog tijd dat deze haar weg naar het Westen vindt. inVerse zet een stap in de goede richting, al kan het met hun bekendheid in Europa een pak beter. Om niet te zeggen dat die bekendheid praktisch totaal onbestaande is. Heel spijtig, maar hopelijk voor verbetering vatbaar. Misschien moeten ze maar eens bij de pr-machine van Lana Del Rey aankloppen.

vrijdag 3 februari 2012

Damien Jurado - Maraqopa

Indie folk en Seattle passen bij elkaar als Britney Spears en een gemengd gevoel van medelijden en minachting. Een van Washington's beste singer-songwriters is Damien Jurado, die sinds de jaren 90 al aan zijn carrière timmert en op 21 februari weer een stap dichter bij de eeuwige roem komt met zijn fantastische nieuwe album Maraqopa, via het geweldige Secretly Canadian label.

Maraqopa opent met het ingewikkelde, uitgebreide, indrukwekkende en heel erg psychedelische Nothing Is The News. In feite brengt deze Caribou-achtige track op ons een verkeerd spoor, gezien de rest van het album zich veel meer op minder spacy lo-fi folk concentreert. Zo heb je het charmante Life Away From The Garden, waarop Jurado gesteund wordt door een kinderkoor. Of het melancholische This Time Next Year, waarin zijn perfecte folkstem (veel Vlamingen zullen er Admiral Freebee in herkennen) bijzonder fraai tot uiting komt.

Deze plaat is in alle opzichten een pareltje. De instrumentatie is uitstekend verzorgd en de nummers maken een blijvende indruk. Waarschijnlijk moeten we producer Richard Swift hiervoor danken, die overigens al eerder met Jurado heeft samengewerkt. Ik hou er vooral van als de nummers de dreamy kant opgaan zoals Everyone A Star en het magnifieke hoogtepunt Museum Of Flight. Wat een absolute prachtsong. Wat een betoverend album.

Tracklist:

1. Nothing Is The News

2. Life Away From The Garden
3. Maraqopa
4. This Time Next Year
5. Reel To Reel
6. Working Titles
7. Everyone A Star
8. So On, Nevada
9. Museum Of Flight
10. Mountains Still Asleep

Damien Jurado "Nothing Is the News" Official Video from Secretly Jag on Vimeo.

donderdag 2 februari 2012

Spleen United - School Of Euphoria

School Of Euphoria is het derde album van de gerenommeerde Deense electro-rockband Spleen United. Het ligt sinds 30 januari in de winkel (al betwijfel ik of het daadwerkelijk in een Belgische winkel te verkrijgen valt, maar u kent het wel, itunes enzo...) via Copenhagen Records.

Op het eerste zicht heeft Spleen United soms iets weg van Duitse industriële ebm en synth pop. Daar heeft het veelvuldig gebruik van computerstemmen, strakke synths en de vrij militaire stem van zanger Bjarke Niemann zeker iets mee te maken. Desondanks klinken deze Denen vaak even fris als Friendly Fires of Fenech-Söler.

School Of Euphoria pakt uit met de erg geslaagde singles Days Of Thunder en Sunset To Sunset, maar daar hoort uw interesse zeker niet te stoppen. Songs als Simplicity, Bright Cities Keep Me Awake en µ zijn vrij catchy en de lyrics worden er netjes ingeschopt. Die mantra's variëren van "Everyone, you know, someday, will die" tot "Children are innocent, teenagers fucked up in the head, adults even more fucked up and elderlies arelike children" en "A.n.i.m.a.l.s., we are still wild animals". Niet al te vrolijke teksten dus, maar wel erg dansbare electro. Dat geldt des te meer voor het relaxe Euphoria en het aanhangsel Pi. Om maar te zwijgen over het fantastische Misery, met de vocals van model/zangeres Gitte Nielsen (ooit nog mevrouw Stallone). Dit kon wel een verslavende Fear Of Tigers song zijn! Zalig dus.

Spleen United bevestigt haar reputatie als voorname Scandinavische electroband en verdient alle lof voor dit verslavende album, dat bovendien nog eens erg goed gemixt is. Het is wel jammer, die lelijke cover art...

Tracklist:

01 – Days Of Thunder

02 – Misery (Feat. Gitte Nielsen)
03 – Sunset To Sunset
04 – Simplicity
05 – Euphoria
06 – p
07 – Bright Cities Keep Me Awake
08 – Groundspeed
09 – µ
10 – Loebner
11 – It’s a Wild Life

woensdag 1 februari 2012

Perfume Genius - Put Your Back N 2 It

Is iemand het hartverscheurend mooie debuutalbum Learning (2010) van Mike Hadreas al vergeten? Ik dacht het niet, Learning is intussen uitgegroeid tot een echte indieklassieker. Er werd dan ook hevig naar opvolger Put Your Back N 2 It uitgekeken. Is deze plaat hetzelfde lot beschoren? Of gaat ze roemloos ten onder? Dat alles zal blijken na de release op 21 februari via Matador (Kurt Vile, Girls, Interpol,...) in de VS en op 20 februari via Turnstile (Girls, Gruff Rhys,...) in de UK. Maar ik heb mijn mening al klaar.

Learning viel bij velen in de smaak door het diepe lijden dat erin doorschemerde. De jonge Amerikaan Hadreas had immers geen al te vrolijke periode in zijn leven achter de rug. Maar met het succes van zijn debuut, is zijn getormenteerde levensloop naar de achtergrond gedreven, wat volgens sommigen van het nieuwe album een minder hoog te achten plaat maakt. Perfume Genius heeft het nochtans over homoseksualiteit (titeltrack e.a.), zelfmoord (17), prostitutie (Take Me Home), verslavingen (AWOL Machine) en de dood (Dirge). Niet meteen de meest vrolijke of gemakkelijke thema's me dunkt. Zij die de gekwelde en duistere ondertoon missen maken zichzelf iets wijs, Put Your Back N 2 It klinkt voor mij even fragiel en ongelofelijk ontroerend als Learning.

Het album is dan ook een goede opvolger voor Learning, het lijkt beter uitgewerkt en professioneler, al houdt Hadreas het nog steeds bij vrij korte nummers. Ik las ergens dat men de emoties niet meer in de muziek hoort. Dat is flagrante onzin, zij die zoiets schrijven luisteren met een vooringenomen kilheid en een afgesloten hart. Put Your Back N 2 It raakt wel degelijk diep, de muziek is prachtig dreamy en Hadreas' vocals zijn nog even 'utterly moving' als voorheen.Het hoeft niet altijd om de lyrics te draaien, in dit geval zegt de muziek meer dan genoeg. Voor mij zijn de verwachtingen aldus meer dan ingelost, terwijl die zeker niet laag lagen.

Tracklist:

01 AWOL Marine

02 Normal Song
03 No Tear
04 17
05 Take Me Home
06 Dirge
07 Dark Parts
08 All Waters
09 Hood
10 Put Your Back N 2 It
11 Floating Spit
12 Sister Song

maandag 30 januari 2012

Concertgids Maart 2012

De beste indieconcerten in Brussel en Vlaanderen van maart 2012.

WAAR?

- Brussel:

* Botanique / Koninklijk Circus

* AB (Ancienne Belgique)

* Vorst Nationaal

* Beurschouwburg

* Vk*

- Gent:

* Vooruit

* Charlatan

- Leuven:

* STUK

* Het Depot

- Antwerpen:

* Trix

* Sportpaleis/Lotto Arena

- Hasselt:

* Muziekodroom

* Grenslandhallen/Ethiasarena

- Kortrijk:

* De Kreun

- Brugge:

* Cactus Muziekcentrum

INVESTERINGSRISICO:

AAA: uitzonderlijk

AA: uitstekend

A: extreem goed

BBB: Zeer goed

BB: Meer dan goed

B: goed

CCC: twijfelachtig, maar het proberen zeker waard

CC: twijfelachtig, maar het proberen eerder waard

C: twijfelachtig, betreden op eigen risico

WAT?

02/03: The Bony King Of Nowhere @ Vooruit: B

02/03: Mark Lanegan Band @ Trix: AA

03/03: Mark Lanegan Band @ Trix: AA

03/03: Sharon Van Etten @ Botanique: A
03/03: Buraka Som Sistema @ Botanique: A

04/03: Chairlift @ Botanique: AA

04/03: The Drums @ Trix: AA

05/03: Justice @AB: BBB
07/03:Wu Lyf @Botanique: B
09/03: Team Me @ Botanique: BB

10/03: School Of Seven Bells @Botanique: BBB
10/03: Cass McCombs @ Botanique:BB
10/03: Damien Jurado (+ Chad Vangaalen) @ De Kreun: A

13/03: Joanna Newsom @ AB: AAA
14/03: Olafur Arnalds @ Botanique: AA

19/03: Veronica Falls @ AB: AA
19/03: Laura Marling @ AB: BBB

20/03: We Have Band @ Botanique: AA
24/03: Alex Winston @ AB: B

28/03: The Jezabels @ AB: AA
29/03: Shearwater @ Botanique: AAA
31/03: Florence + The Machine @ AB: AAA

zondag 29 januari 2012

JMSN - †Priscilla†

JMSN's self released debuutalbum †Priscilla† (10/01/2012) is een formidabel snoepje voor fans van The Weeknd (en dat zijn er veel).

Christian Berishaj's hoge contra tenor vormt een perfecte combinatie met de stijlvolle indie r&b. Bijna alle nummers halen hetzelfde torenhoge niveau. Maar er zitten ook enkele sublieme pareltjes tussen zoals Somewhat, Do U Remember The Time, Runaway en Jameson. Let bovendien ook eens op de prachtige saxofoon in Love & Pain en het blazersensemble in het uitbundige Fire.

By the way, voor zij die bij het aanschouwen van de titel schrik kregen voor een witch house-plaat: het zal u snel duidelijk worden dat het album absoluut niets met dit genre van doen heeft. Nochtans heeft de geweldig angstaanjagende en zelfs ronduit walgelijke (doch erg leuke) clip voor Something ook wel wat met duistere magie te maken. Maar als je daarna naar een opwindende song als Girl luistert verdwijnen die braakneigingen vanzelf.

†Priscilla† is een r&b album waar ik van smelt, en dat terwijl ik absoluut geen r&b fan ben. Dat is me dunkt toch een applausje waard. Ten slotte wens ik u op de fantastische cover art te wijzen. Bedankt voor uw aandacht.

Tracklist:

1 Choices
02 Jameson
03 Alone
04 Do U Remember the Time
05 Somewhere
06 Hotel
07 Something
08 Fallin
09 Love & Pain
10 Fire
11 Jameson, Pt. II
12 Runaway
13 Girl (I Used to Know) [feat. Boldy James]
14 Let U Go
15 Lights
16 Nunca Se Sabra

Asbjørn - The Criminal

Look at this Danish hipster fag! Cause I like it. The video for Asbjørn's new single The Criminal is directed by Mads Fridolin.

zaterdag 28 januari 2012

Eli Escobar - Work It

De New Yorkse dj Eli Escobar bracht deze week zijn nieuwe EP Work It uit. Vier schitterende tracks waarin Eli zalie jaren 90 house met catchy Nu Disco mixt. De aanstekelijke title track kreeg een passende video, work it baby!

Download Work it gratis via RCRD.LBL.

Stream of koop de andere nummers op bandcamp.

Track list:

A1) Work It
A2) Anniversary
B1) I Believe (Featuring Lindsey Caldwell)
B2) K.O.D.

vrijdag 27 januari 2012

Chairlift - Something

Probeert u eens de biografie van het Brooklynite duo Chairlift te lezen op hun site? Het is minstens even "unlesbar" als Mein Kampf. Nochtans brachten Caroline Polacheck en Patrick Wimberley een van de betere albums van de week uit. Something kwam op 24 januari uit in de VS via het grote Columbia Records (Band Of Horses, The Vaccines, Peter Bjorn and John, Cults,...) en op 23 januari in de UK via het charmante Young Turks (SBTRKT, John Talabot, The xx, Glasser, Holy Fuck,...).

Something is het tweede album van de band, en het eerste sinds membre-fondateur Aaron Pfenning de band in 2010 verliet. Dat verlies lijkt de band echter allerminst kwaad te hebben berokkend. De nieuwe plaat is een bijzonder fraai staaltje indie pop naar mijn hart. Opener Sidewalk Safari gooit meteen alle remmen los en is een perfecte single, desondanks is die eer enkel weggelegd voor het evenzeer fantastische Amanaemonesia (2011) en Met Before. Soms doet hun sound wat denken aan John Maus, maar Caroline's stem en de opgewekte beats hebben meer een poppy effect als Summer Camp of Class Actress,... wellicht nog beter. Chairlift is duidelijk niet aan haar proefstuk toe.

Helaas is het geen perfect album geworden, ik heb het met name over het gedrocht met de naam Cool As Ice, zo waar een walgelijke ballad die niet mis zou staan op het Eurovisiesongfestival. Maar laten we voor de rest toch vooral focussen op de vele positieve troeven van Something: subtiel, verfrissend, verrassend catchy en erg opbeurend. Weg met de prinsessen van het plebs, dit is hoe pop in de 21ste eeuw hoort te klinken. Tijd voor wat heerlijke indie-onderdrukking!

Tracklist:

1. Sidewalk Safari

2. Wrong Opinion
3. I Belong In Your Arms
4. Take It Out On Me
5. Ghost Tonight
6. Cool As A Fire
7. Amanaemonesia
8. Met Before
9. Frigid Spring
10. Turning
11. Guilty As Charged

donderdag 26 januari 2012

Trust - TRST

Wat bezielde Maya Popstepski in hemelsnaam om de succesvolle band Austra (voor alle duidelijkheid, ze is niet zangeres Katie Stelmanis) aan de kant te schuiven en van nul af aan terug te beginnen met een nieuw project? Met het duo genaamd Trust, dat ze sinds vorig jaar vormt met zanger Robert Alfons zorgt ze opnieuw voor verfrissende indie.

Trust kwam in 2011 van de grond en stond al op hetzelfde podium als Balam Acab, Hercules and Love Affair, Crystal Castles en Glass Candy. Geen wonder dat het Canadese duo inmiddels een zekere status in de indie scene verworven heeft. Ze hadden dus een stevige uitgangspositie, maar dat betekent niet dat hun muziek op zichzelf zonder waarde is. Au contraire!

Maya en Robert kiezen voor gothy electro-pop, wat goed aanslaat zoals bleek uit de receptie van de fantastische single Bublform. Op 28 februari komt het debuutalbum TRST uit via het vermaarde label Arts & Crafts (Feist, Chilly Gonzales, Ra Ra Riot!,...) en het lijkt sterk genoeg om het succes van Austra's Feel It Break te evenaren. Hoewel beide albums een duister kantje hebben lijkt TRST de nadruk minder op het dramatische en meer op het poppy en elektronische te leggen.

Het is echt een album to watch, vandaag nog gaf Pitchfork de geweldige afsluiter (en nieuwe single) Sulk een welverdiende 'Best New Music' rating. Maar zelf viel ik als een blok nog voordat ik wie achter het duo zat, simpelweg wegens de muziek, en als dat mijn kan overtuigen zonder andere invloeden en vooroordelen, dan is het goed! Heel goed! Bovendien heeft het een hilarische cover art. Alle respect voor de man, maar het doet me sterk aan Antony Hegarty denken.

Tracklist:

01. Shoom

02. Dressed for Space
03. Bulbform
04. The Last Dregs
05. Candy Walls
06. Gloryhole
07. This Ready Flesh
08. F.T.F.
09. Heaven
10. Chrissy E
11. Sulk

woensdag 25 januari 2012

Crozet - We'll Be Gone By Then

Fans van synth pop zullen smullen bij het beluisteren van het debuut van John Helmuth en Sean Lee uit Philladelphia. Dit duo, genaamd Crozet, bracht deze maand het verukkelijke album We'll Be Gone By Then uit via Synthemesc Records. Dat is overigens ook het label van de geweldige Teeel, die zelf al liet verstaan dat hij helemaal weg is van deze plaat.

We'll Be Gone By Then surft mee op een grootse golf van 80's synth pop en chill wave à la Washed Out. Verder word de sound niet onterecht in het verband gebracht met de synth-shoegaze van M83, de God der indie himself. Het album heeft eenzelfde opwekkend effect als Hurry Up We're Dreaming, maar zonder meteen hetzelfde niveau te halen. Dat is uiteraard niet geheel onverwacht. Desondanks blinkt het album uit in een zuivere schoonheid die enkel het overmatige gebruik van synths kan veroorzaken. Best overweldigend.

De vocals dragen bij aan het dreamy effect, maar in On The Line klinken ze krachtiger, wat dit nummer een extra touch geeft. Ergens zou dit duo niet mis staan in de Franse Valerie scene. Jawel, een nummer als We Can See It had zeker niet misgestaan op de geniale soundtrack van de film Drive van Nicolas Winding Refn (2011). Ook de afsluitende titeltrack mag er zijn, meer zelfs, dit aanstekelijke up tempo nummer is het hoogtepunt van het album.

dinsdag 24 januari 2012

Air Tycoon - Fuck Everything I'm God / Los Angeles

Air Tycoon is een geniale muzikant uit Illinois (VS). Vorige zomer bracht hij zijn eerste EP uit vorige maand releaste hij zijn fantastische debuutalbum Fuck Everything I'm God op Bandcamp. Zijn laatste creatie is de single Los Angeles (17 januari), digitaal gereleased door The Snake.

De titel van zijn album houdt een zekere waarheid in, zijn producties zijn absoluut voortreffelijk. Ze doen dan ook wat denken aan het meesterwerk Electronic Dream van araabMUZIK, mijn favoriete album van 2011. Air Tycoon rekent daarnaast ook SALEM, Clams Casino, Animal Collective, Burial en The Weeknd tot zijn invloeden. Het is dan ook in grote mate een mix van R&B, psychedelica, witch house, wave en hip hop. Uiterst inventieve en opwindende muziek dus! Een aanrader om U tegen te zeggen, want Air Tycoon kan niet anders dan heel veel mensen (met een goede smaak) bekoren.

U kan Los Angeles gratis via Bandcamp downloaden. Hoera.

vrijdag 20 januari 2012

Black Twig - Paper Trees

Black Twig is een beginnende Finse rockgroep. Nee geen heavy metal, maar een heuse indie band. Een zeer goede indie band dan nog wel. Hun debuutalbum Paper Trees kwam op 11 januari in Finland uit via Soliti, en u mag er gerust de Heer voor loven (of gewoon Black Twig).

De band wordt vaak wat als shoegaze gezien, maar dat dekt de volle lading van hun sound niet helemaal. Zelf herken ik wat de stijl van Caribou of zelfs van dEUS in Paper Trees. Daarnaast speelt er ook een grote invloed van 60's garage rock. Maar laat u vooral niet afleiden door deze labels en ondervind gewoon zelf hoe ongelofelijk goed Paper Trees is. Een zeer sterk debuut, met geweldig gitaarwerk en prachtige en lekker complexe rockmuziek. Vooral het breed uitgesmeerde Kouvola (Slow) kan mij enorm bekoren!

Black Twig is misschien wel het beste wat ik ooit uit Finland heb gehoord. Op Sibelius en Rautavaara na natuurlijk.

Tracklist:

01. Four Notes

02. All Your Time

03. Hour Organ

04. Death Scene

05. Flicker

06. Lake Song

07. You Are Summer Wind

08. Kouvola (Slow)

09. What We Bring

10. Antichrist

Black Twig : Death Scene by Soliti

Black Twig : Lake Song by Soliti

donderdag 19 januari 2012

Todd Terje - Its the Arps

Naast Lindstrøm's nieuwe plaat heeft Noorwegen nog meer aangenaam gestoorde muziek voor ons in petto. Todd Terje bracht zijn nieuwe EP Its the Arps (inclusief verkeerde spelling) eerder deze week uit via Smalltown Supersound (Lindstrøm, Annie, Young Galaxy,...). Terje maakt naam met een heel erg leuk soort psychedelische disco-house. Of alleszins iets in die aard. De geweldige opener Inspector Norse klinkt alvast erg funky, terwijl Myggsommer voornamelijk de psychedelische kant kiest. Het tweedelige Swing Star sluit de EP af met wervelende en bij momenten Oosters aandoende electro. Het tweede deel gaat wel voor een iets meer relaxte sound.

Tracklist:

1. Inspector Norse

2. Myggsommer

3. Swing Star (part 1)

4. Swing Star (part 2)

5. Swing Star (part 1 & 2)

TODD TERJE - It's The Arps EP by toddterje

woensdag 18 januari 2012

Porcelian Raft - Strange Weekend

Porcelain Raft (Mauro Remiddi) wordt al sinds 2010 vakkundig door de indiemaatschappij (van Pitchfork tot kleine één-persoon-blogs) opgehemeld en doodgeprezen. Deels terecht, want ik heb deze man nog nooit op iets slecht kunnen betrappen. Maar toch kan men een artiest moeilijk beoordelen zonder een volwaardige albumrelease. Het komt dan ook goed uit dat de man zijn debuut Strange Weekend uitkomt op 24 januari via het waanzinnig goede label Secretly Canadian (Antony and the Johnsons, jj, SUUNS, Yeasayer,...).

Strange Weekend is zonder twijfel Remiddi's absolute (voorlopige) hoogtepunt. Het voldoet niet alleen aan de hoge verwachtingen, het slaat daarenboven met verstomming. Deze plaat is de allereerste, in 2012, die mijn mond wagenwijd doet openvallen. Laat ik dan ook maar even Porcelain Raft uitroepen tot muzikaal genie, of beter tot een ware God. Als de reviewer van Pitchfork deze release geen 'Best New Music'-stempel geeft, stel ik voor dat hij zichzelf even in brand zal steken. Een kwestie van ons een lange gevangenisstraf uit te sparen.

Uiterst briljante indie pop krijgen we voorgeschoteld. En dat is genieten van Drifting In And Out tot The Way In. Het harmonische Backwords bekoort me daarbij in bijzondere mate, maar ook het dreamy The End Of Silence is een van mijn favorieten. Daarnaast is voornoemde afsluiter The Way In van een bovenaardse schoonheid. Ik heb geen idee hoe hij het voor mekaar heeft gekregen, maar alles klopt. Daar sta je dan, zonder enige kritiek, bedankt hoor!

Al heb ik toch nog een klein minpuntje gevonden. Porcelain Raft doet dit voorjaar immers een Europese tour, maar de lage landen laat hij daarbij schromelijk links liggen. Foei! Desondanks is 2012 nu al het jaar van 2012. Een goede tip voor Pukkelpop: zelfs nu professor verbintenissenrecht Samoy (KUL) en haar vriendjes bevestigen dat u stout bent geweest, zal ik het u voor 100% vergeven indien u deze fantastische band op de line up krijgt - dat kan niet al te moeilijk zijn!

Tracklist:

01 – Drifting In And Out
02 – Shapeless & Gone
03 – Is It Too Deep For You
04 – Put Me To Sleep
05 – Backwords
06 – Unless You Speak From Your Heart
07 – The End Of Silence
08 – If You Have A Wish
09 – Picture
10 – The Way In

Porcelain Raft "Put Me to Sleep" from Secretly Jag on Vimeo.

maandag 16 januari 2012

Litanic Mask

Kenna Jean en Mark Evan Burden uit Portland (VS) vormen sinds vorig jaar het duo Litanic Mask. Hoewel ze nog niets officieel hebben uitgebracht verdienen ze al uw aandacht met hun verbluffende demo's. Litanic Mask's muziek doet soms wat aan SALEM en witch house denken, maar dan zonder te overdrijven met de synths, angstaanjagend gefluister en demonische kreten (zonder het hele witch house gedoe dus). Het is alleszins erg intelligent en verfrissend. Duistere doch verfijnde synths, dreigende en experimentele electro en een bijzonder indrukwekkende stem. Meer is er niet nodig om mij volledig van mijn sokken te blazen. Luister zeker eens naar het fantastische Leather Mask!

zondag 15 januari 2012

Lindstrøm - Six Cups of Rebel

De vermaarde Noorse producer Hans-Peter Lindstrøm, of gewoonweg Lindstrøm brengt in februari voor het eerst sinds 2008 een solo-album uit. Ondertussen bleef hij wel in the picture door middel van samenwerkingen met Prins Thomas en zijn geweldige album met Christabelle van 2010. De nieuwe release, Six Cup of Rebel is een een knotsgek album geworden, psychedelische house disco met fantastische trippy orgelmuziek en The Knife achtige vocals. Het is spannend, dansbaar en ook een beetje gestoord. Prettig gestoord dan wel.

Ik moet me eerlijk toegeven dat ik me zeer goed vermaak met deze plaat, de tracks zijn niet alleen hilarisch, ze zijn ook aanstekelijk en opwinded. Maar hou ze alstublieft ver weg van uw ouders of commercieel ingestelde vrienden, want zij zullen er gegarandeerd horendol van worden. Lindstrøm doet weer eens waar hij goed is, totaal zijn eigen ding, zonder rekening te houden met les autres. De titeltrack doet wat aan Kraftwerk denken, maar dan met een flippende computer. Call Me Anytime komt dan weer in de buurt van Dan Deacon en het geweldige Quiet Place To Live lijkt wel The Knife op een house beat. Maar eerlijk gezegd zijn dat maar insinuaties. Lindstrøm is onnavolgbaar en dat verdient een applaus.

Tracklist:

01. No Release
02. De Javu
03. Magik
04. Quiet Place to Live
05. Call Me Anytime
06. Six Cups of Rebel
07. Hina

woensdag 11 januari 2012

We Are Russians Compilation Vol. 1

We Are Russians of kortweg WAR is een hip Russisch label dat zich voornamelijk in electro van eigen origine specialiseert. Om hun artiesten in the picture te zetten, brengt WAR deze maand voor het eerst een compilatie van het beste wat hun protégé's te bieden hebben. Sinds Tesla Boy weten we dat er best wat muzikaal talent in dat enorme rijk aan de Oost-grens van de Europese Macht vertoeft. Maar ik moet toegeven dat Russische muziek maar zelden tot in mijn ipod geraakt. Helaas!

Gelukkig tracht WAR daar nu verandering in te brengen en slaagt daar bovendien met verve in. De stuk voor stuk Russische artiesten (de meesten uit Moskou of St. Petersburg) klinken verrassend aangenaam. Mocht men de namen niet lezen, men zou denken dat het Fransen (of misschien Italianen) zijn. Bijna allemaal geven ze dan ook een zalige 80's disco touch aan hun electro wat nog een pak leuker maakt. Enkele toppers zijn Lovinsky en Moskva-Kassiopeya (Valerie-electro!), The Deadly SSSkillSSS en Killorgiveup (witch house!). Met Lovinsky toch wel als primus inter pares.

Maar het allerbeste van dit verhaal is het feit dat de hele compilatie gratis en legaal te downloaden valt via Mediafire. Gotta love those Russians.

1. Lovinsky - Dreamcatcher
2. Litov - DO IT
3. Moskva-Kassiopeya - Odyssey Pt. II
4. Quasars and Lovinsky - Made in the 80’s
5. Gmorozov - THriambos 91 edit
6. Sohight - Boys (Original Mix)
7. Phalanxes Of Fingers - Pleasure
8. Dandyskills - Back to 1989 (VIP)
9. Ziroberto - The Future
10. Valotihkuu - Travelling
11. Congenital Pride - GRS 1915+105
12. Kensy Krackshow - Dancing Flam
13. The Deadly SSSkillSSS - 3D
14. 2Gross -It’s just a game
15. Sego - Lesopilka
16. Mediocrity - Resist
17. Killorgiveup - Blind
18. Summer Of Haze - Super Crystal Track

Wearerussians.com Compilation Vol.1 by WEARERUSSIANS.COM

dinsdag 10 januari 2012

Frànçois And The Atlas Mountains - E Volo Love

Frànçois And The Atlas Mountains zijn de laatste jaren uitgegroeid tot een van de belangrijkste indiebands van Frankrijk. Sinds 2010 is het viertal (Frànçois Marry + Amaury, Gerard en Pierre) gehuisvest onder het befaamde platenlabel Domino, daarmee is het nieuwe album E Volo Love meteen goed voor de allereerste Franstalige release van dit label.

Niet alle songs op E Volo Love zijn evenwel Franstalig. Hoewel Frankrijk (met name Bordeaux) een belangrijke uitgangsbasis blijft voor de bandleden, voelt Frànçois zich evengoed thuis in Bristol en Glasgow (Gerard is trouwens een Schot). De Engelse indiepop is dan ook onmiskenbaar een grote inspiratie geweest voor de band. Volgens Facebook rijken hun invloeden van Camera Obscura, Velvet Undergound en Françoise Hardy tot Johann Sebastian Bach en Gustav Mahler. Van de invloed van die laatstgenoemden is nu wel niet overdreven veel te merken, maar ik wil het best van ze aannemen. Met de Schotse groep Camera Obscura hebben ze overigens ongetwijfeld de beste band, gezien ze er in 2009 en 2010 mee getoerd hebben. Iets wat hen misschien wel meer naar de dreamy indie pop heeft doen bewegen in het nieuwe album, dat eveneens in 2010 tot stand kwam.

E Volo Love kwam al in oktober 2011 in Frankrijk uit, maar de internationale release is gepland voor 23 januari 2012. Voor het eerst heeft de band wat Afrikaanse invloeden toegelaten, wat meteen duidelijk wordt in opener Les Plus Beaux. Deze tropische geluiden blijven echter vrij beperkt. Frànçois moet het vooral hebben van zijn nonchalante stem die constant van het Engels (inclusief een erg charmant Frans accent) naar het Frans overschakelt. De grootste troef vindt ik nochtans de zeer romantische popmuziek die E Volo Love overspoelt. In dat opzicht is de gelijkenis met Camera Obscura duidelijk - of wie weet zit de hoog-romantische stijl van Mahler hier wel voor iets tussen. Songs als Azrou Tune en City Kiss zijn alleszins ideaal voor een heerlijke zondagnamiddag, liefst in het gezelschap van een geliefde.

Er zit iets ondeugend aan Frànçois And The Atlas Moutains wat de muziek erg fris en verleidelijk maakt. Het gematigde gebruik van elektrische gitaren met andere semi-psychedelische elektronische effecten (Slow Love is hier een goed voorbeeld van) maken het geheel zeer interessant, maar ook de (relatief) eenvoudigere tracks zijn de moeite. Frànçois heeft met zijn vijfde album sinds 2004 een nieuw hoogtepunt bereikt. E Volo Love is een zéér mooi begin voor 2012. Als kers op de taart kan u deze Fransoos en zijn Atlasgebergte op 12 mei gaan bekijken op Les Nuits Botanique in Brussel.

Tracklist:

01. Les Plus Beaux

02. Muddy Heart
03. Edge Of Town
04. City Kiss
05. Azrou Tune
06. Buried Treasures
07. Cherchant Des Ponts
08. Slow Love
09. Bail Eternel
10. Piscine
11. Do You Want To Dance

Francois & The Atlas Mountains - Les Plus Beaux by DominoRecordCo

zondag 8 januari 2012

Molly Nilsson - History

Ik voel me hopeloos outdated om over een release van vorige jaar te praten, maar zoiets is onvermijdelijk in de eerste weken van januari. Bovendien is het heel erg rustig bij het ontwaken van 2012, maar vrees niet, daar zal spoedig verandering in komen. Tenslotte is dit album nog geen maand oud!

History is alreeds het vierde album van de Zweedse artieste Molly Nilsson, vroeger blijkbaar bekend als White Bread. Ondanks die vier albums is Nilsson nog steeds niet gezegend met een wikipediapagina, of we hierdoor mogen besluiten dat haar muziekcarriere een flop is lijkt me nochtans een stap - of zeg maar een goede kilometer - te ver. History klinkt immers bijzonder goed, en toen het vorige maand uitkwam was het het album van de week op Rough Trade, alleszins volgens label Dark Skies Association.

Nilsson's stem lijkt ongelofelijk hard op die van Zola Jezus, maar we kunnen haar moeilijk van na-aperij beschuldigen gezien zij al langer in het vak zit. Haar stijl in het algemeen heeft trouwens ook wat weg van Zola Jesus, veel synths, hier en daar electro-pop, maar toch ook underground en van tijd tot tijd lekker experimenteel. Mijn favoriete track I Hope You Die doet me daarenboven erg aan de geweldige John Maus en zijn briljante album We Must Become the Pitiless Censors of Ourselves denken. Maus' invloed komt zelfs meermaals boven water drijven in de andere songs. Dat is geen verrassing gezien de twee al hebben samengewerkt, wie weet is Maus zelfs meer door Nilsson beïnvloed dan omgekeerd, al heeft Maus wel degelijk een wikipediapagina...

Zodra er een beat in zit, drijft Nilsson verder weg van Jesus en wordt de plaat wat luchtiger, dit zorgt voor een goed gebalanceerd en erg aangenaam album. Noem Nilsson voortaan gerust de vrouwelijke en Europese versie van John Maus. Dat is een bijzonder groot compliment.

Tracklist:

1. In Real Life

2. You Always Hurt The One You Love

3. I Hope You Die

4. The Bottles Of Tomorrow

5. Hiroshima Street

6. Intermezzo: The Party

7. Hotel Home

8. City of Atlantis

9. Qwerty

10. The Clocks

11. Skybound

vrijdag 6 januari 2012

Esperanza - Esperanza

'La esperanza es el sueño del hombre despierto.' Hoop is een ontwaakte droom oftewel 'hope is a waking dream'. Deze spreuk komt van Artistoles, naast Socrates en Plato de invloedrijkste filosoof van de Griekse oudheid - en laten we eerlijk zijn ook van de Romeinse oudheid en tot lang daarna. Misschien zelfs tot Thomas van Aquino... Maar laten we deze discussie hierbij beëindigen voordat ik u finaal zou doodergeren. Het draait hier immers rond muziek en niet filosofie, al zijn Erato en Kalliope wel degelijk zussen.

Esperanza laat ons met deze spreuk weten waar haar naam vandaan komt, maar daarmee weten we niet meteen veel over de groep zelf. In feite bestaat deze uit drie Italianen. Drie Italianen met een Spaanse bandnaam, geïnspireerd door een Griekse filosoof en dat alles onder een Duits label. European much? Dat label, met name Gomma, mag er overigens best wel wezen. Onder haar rangen telt het artiesten als MUNK, Moullinex en Golden Bug.

De heren Italianen hebben bovendien vorige maand hun fantastische eponieme debuutalbum afgeleverd. Het is behoorlijk afwijkend van de italo-disco stijl van bovenvermelde artiesten. Esperanza heeft een zwak voor R&B samples, Detroit Techno, synths, psychedelica uit de jaren 70 en Italiaanse melodieën. Makkelijke muziek is het alvast niet, het doet zelfs een beetje denken aan Gold Panda en Clams Casino. Zoals u al kon raden (indien u deze artiesten zou kennen tenminste) is hun muziek voornamelijk instrumentaal, al krijgen we wel de guest vocals van Banjo & Freakout te horen.

Maar als u deze artiesten inderdaad kent, dan zal u eveneens weten dat zij praktisch onvergelijkbaar zijn wegens hun enorme originaliteit. Ook Esperanza is zo een vernieuwend buitenbeentje. De muziek klinkt spannend, verbijsterend en fris maar niet al te wereldvreemd. Esperanza is weggelegd voor de bescheiden avonturiers onder ons, zij die zich in het heelal der vreemde maar oh zo interessante geluiden en stijlen wagen. Het album is waarlijk als een droom, getransformeerd in hoop en klaar om in volle glorie uit te barsten. Absolute aanraders zijn Wasting Our Time, Whale en Ink.

Esperanza is even hip als de nieuwe grondwet van Hongarije een verkrachting van de mensenrechten is. Zo heb ik ook even weer wat politieke incorrectheid kunnen binnensmokkelen, voor ik u uitstuur om het woord van de hoop te verspreiden.

Tracklist:

1) Wasting Our Time 3:29

2) Sirena 3:59
3) Aliante Giallo 4:25
4) Hanamachi 5:54
5) Fiore 4:53
6) Jaipur 6:59
7) Whale 6:56
8) Ink 4:52
9) Harp 3:33

E S P E R A N Z A - Esperanza [ALBUM] by E S P E R A N Z A

woensdag 4 januari 2012

Poliça - Give You The Ghost

Poliça is een Amerikaanse band to watch. Tot voor kort geheel onbekend, maar samengesteld uit ervaren muzikanten die vaak verbonden zijn met producer Ryan Olson, vooral bekend als frontman van de spraakmakende band Gayngs. Poliça draait op haar beurt helemaal rond zangeres Channy Casselle, een jongedame die u misschien kent van Roma Di Luna of van haar bijdrage aan het gelauwerde Gayngs album Relayted uit 2010.

Hoewel de band in november nog maar voor de tweede keer optrad heeft ze dus een pak troeven om het op korte tijd te maken in de indiewereld. Hun debuutalbum Give You The Ghost ligt bovendien klaar voor de release op 14 februari via Totally Gross National Product. De plaat wordt gedomineerd door Casselle's wondermooie en aparte stem, al is deze een beetje elektronisch bewerkt (zonder dat het echter stoort). Het klinkt als een soort van I Blame Coco en Ellie Goulding.

Maar vergis u niet, de algemene stijl van Poliça is toch een pak minder poppy dan Goulding en Coco. De invloeden van Gayngs laten zich uiteraard niet onbetuigd. Het is soulvolle en soms zelfs jazzy indie, met af en toe een vleugje electropop en vaak opgesmukt met mooie R&B. Zeer aangenaam, allesbehalve saai, maar nu ook niet zo ongelofelijk complex dat u het noorden zou kwijt geraken.

Give You The Ghost is een uitstekend debuut, met een erg interessante sound die me origineel genoeg lijkt voor een zeer mooie toekomst.

Tracklist:

1. Amongster
2. I See My Mother
3. Violent Games
4. Dark Star
5. Form
6. The Maker
7. Lay Your Cards Out
8. Fist, Teeth, Money
9. Happy Be Fine
10. Wandering Star
11. Leading To Death