Dom - Family of Love EP

De garage pop band Dom uit Massachussetts bracht onlangs hun tweede EP genaamd Family of Love uit (vorig jaar debuteerden ze met de Sun Bronzed Greek Gods EP). De nieuwe EP is een combinatie van zonnige indie pop en licht psychedelische space rock. Dat alles gekruid met een speels garage-sfeertje. Let vooral op de prachtige title track en het shoegazy Damn. Bij Happy Birthday gaat Dom trouwens plots de elektronische tour op (zelf vernoemen ze Daft Punk als invloed). Amusant, maar geef me toch maar de vertrouwde stijl, deze overtuigt een pak beter.

Hoe dan ook, Family of Love is een EP die veel goeds voorspelt voor een toekomstig album. En dat terwijl de heren vorig jaar al door verschillende websites de hemel in werden geprezen. Misschien ligt het succes deze keer aan producer Nicolas Verhnes, wiens naam gelinkt is aan Animal Collective en Björk, respectievelijk kei-onbekende band uit Amerika en een of ander obscuur zangeresje met een ipad-obsessie uit Ijsland. U merkt het, dit is een 'band to watch'.

Tracklist:

01 Telephone
02 Family of Love
03 Damn
04 Happy Birthday
05 Some Boys (feat. Emma)

Family of Love by DOM

Audiocæneat! - Red Sessions

Audiocæneat! is een band uit Dresden. In dat opzicht heeft ze een voordeel, want ik hou enorm van Dresden, zonder twijfel één van Duitsland's en Europa's mooiste steden. Ze werd totaal verwoest in WOII, maar daarna in al haar Saksische grandeur heropgebouwd. Terwijl Frederik de Grote van Pruisen investeerde in zijn verlichte regime en vooral in zijn militaire slagkracht (wat later uiteraard in zijn voordeel speelde), pakte koning Frederik August I van Saksen (als keurvorst Frederik August III genoemd) het helemaal anders aan dan zijn noorderburen. Het Saksische leger stelde niets voor, maar de cultuur kende er een ongeziene groei. Kunst, muziek, architectuur. Dresden was in de 18de eeuw de place to be.

Met zo een erfenis heb ik ook vandaag nog een welwillend oog voor Saksische export-producten, zoals de muziek van Audiocæneat!. Ze noemen zichzelf shoegazers, maar u mag daar gerust de term post-rock bijplakken. Hun rock is best wel hard, maar niet hard genoeg om mij af te schrikken. Een vergelijking met Mogwai dringt zich dan ook op, al is de invloed van The Smashing Pumpkins en Tool ook wel duidelijk hoorbaar.

Red Sessions is het debuut dat het viertal vorige winter zelf uitbracht, wegens de vele zeer positieve reacties en de snelle uitverkoop brengt het Belgische label Frontal Noize het nog eens uit in Europa (sinds 25 oktober). Terecht, want de ingewikkelde gitaarcomposities op deze plaat zijn gewoonweg fantastisch. Vooral het epische Painting the Earth with Night Flares (hier hoor je duidelijk de gelijkenis met The Smashing Pumpkins) is een song die me met verstomming slaat. Ik durf het amper nog een song te noemen, het is een geniale compositie. Ook The Truth Unfolded I en Buh! zijn uitzonderlijke mooie staaltjes post rock, die kunnen concurreren met Mogwai's beste nummers. Eindigen doet Red Sessions met het gigantische Idylla, een erg cinematic uitgewerkte track van zestien minuten.

Red Sessions is ongetwijfeld een van de betere Post rock releases van 2011, dat maakt van Audiocæneat! dé revelatie van het genre.

Tracklist:

1)From the Massives to the Masses
2)Kalypso
3)Painting the Earth with Night Flares
4)The Truth Unfolded I
5)Buh!
6)Idylla

Audiocæneat! - Painting The Earth With Night Flares by Audiocæneat!

Audiocæneat! - Buh! by Audiocæneat!

Gigamesh - Gigamesh EP

Gigamesh is de nieuwe Disco-electro revelatie uit Minneapolis, VSA. Zijn eponieme debuut EP gooit hoge ogen, net zoals zijn uitstekende remixen voor Theophilus London, RAC, White Sea, Katy B en vele anderen. Heer Gigamesh slooft zich dan ook uit met uiterst feestelijke clubtracks, opgevrolijkt door zwoele guest vocals. Vooral het vrolijke People en het onweerstaanbare When You're Dancing - dat door kan gaan voor een mengeling van Chromeo en Michael Jackson - maken een zeer goede indruk. Geen wonder dat hij meermaals op nummer 1 stond in de lijst van de meest beluisterde tracks op The Hype Machine.
Tracklist:

1. It's So Intense

2. People (feat. Nicole Godiva)

3. Red Light (feat. Amanda Love)

4. When You're Dancing (feat. Induce)

Gigamesh EP sampler - available on Beatport, iTunes, Amazon, Juno, etc by GIGAMESH

The Bats - Free All The Monsters

Na The Drums, Girls, Real Estate, Shimmering Stars en Big Troubles is het nu de beurt aan The Bats om ons te verwennen met heerlijke indie pop. The Bats is een Nieuw-Zeelandse band die inmiddels al een uitgebreide carrière achter zich heeft: ze bestaan al dertig jaar en Free All The Monsters is hun achtste album (uit sinds 17 oktober via Flying Nun Records).

Terwijl de bovenvermelde jonge groepjes teruggrijpen naar vroeger moeten The Bats dat niet echt doen, ze bestonden immers vroeger ook al. Met andere woorden: ze moeten niet grijpen, ze zijn het gewoon. Toch klinkt Free All The Monsters wonderbaarlijk fris, met mooie gitaren en harmonische vocals. Het is af en toe een erg geslaagde combinatie van een zachte mannen- en vrouwenstem, maar meestal is het enkel zanger Robert Scott die we horen. Hoe dan ook, het klinkt allemaal erg charmant en liefelijk. En om het u en vooral mezelf gemakkelijk te maken heeft de band het verhaal achter het album in een strip gegoten:

(klik op de afbeelding om ze groter te maken)De band komt uit Christchurch, de stad die helaas wereldberoemd werd door haar desastreuze aardbeving van februari 2011. Maar van deze ellende hoor je niets. Free All The Monsters is een escapistisch stuk: bloodmooie pop met neigingen naar folk en af en toe zelfs vergelijkbaar met een rustige Arcade Fire, zoals in het fantastische It's not the same. Daarnaast springen ook de de songs Fingers of Dawn en Spacejunk er bovenuit.

Tracklist:

1. Long Halls 04:27

2. Simpletons 03:56

3. Free All The Monsters 02:57

4. See Right Through Me 04:59

5. It’s Not The Same 03:07

6. In The Subway 03:35

7. Fingers of Dawn 04:13

8. Spacejunk 04:47

9. On The Bank 03:49

10. Canopy 02:03

11. When The Day Comes 03:12

12. Getting Over You 01:53

Hammock - Asleep In The Downlight EP

Asleep in the Downlights - Interview by hammockmusic

Asleep In The Downlight is de prachtige nieuwe EP van het Amerikaanse duo Hammock, bestaande uit Marc Byrd en Andrew Thompson. Hammock staat bekend als ambient post-rock band, en heeft wat weg van Sigur Ros (Jonsi is trouwens een fan van het duo). Op de EP staan twee songs die een bijdragen bevatten van leden van The Church (Tim Powels en Steve Kibly), een legendarische Australische rockband die actief is sinds 1980. Daarnaast horen we op Sinking Inside Yourself voor het eerst vocals van Thompson, terwijl Byrd - die gewoonlijk de echte zanger van de twee is - het bloedmooie Parkers Chapel onder handen neemt. Het resultaat is vier songs met elk hun eigen stem, maar allen voorzien van magische post rock in een herfstige sfeer. Asleep In The Downlight is uit sinds 25 oktober via het eigen Hammock Label.

Tracklist:

1. No Agenda (Hammock featuring Steve Kilbey of The Church)*
2. Sinking Inside Yourself (Hammock)
3. Verse for Forgiveness (Hammock featuring timEbandit Powles of The Church)*
4. Parkers Chapel (Hammock)

Xeno & Oaklander - Sets & Lights

Terwijl Europa al in 1980 bezig was met cold wave, vond dit genre pas in de jaren 2000 vaste grond in New York. Als we de Amerikaanse muziekpers mogen geloven stierf cold wave of 'la vague froide' een snelle dood in de Europese 80's, en zijn we dus vandaag op Canada en de Verenigde Staten aangewezen. Nochtans (en uiteraard) wordt er in Europa nog steeds cold wave gemaakt. Denk maar aan groepen als het Britse Mirrors (debuut Lights & Offerings in 2011)en ook het Duitse MIT (debuut in 2010) had veel van het genre weg.

Als we dan toch naar Amerika kijken neemt het duo Xeno & Oaklander uit Brooklyn een voorname positie in. Hun status wordt sterk bevestigd door het recente album Sets & Lights (uit sinds 11 oktober via Weird Records). Sean McBride uit Maryland en de Noors-Franse Liz Wendelbo brengen uitstekende underground clubmuziek op basis van versleten synthesizers en beangstigend dreamy (in het geval van Wendelblo) en melancholische vocals.

Sets & Lights is duister en dreigend, het klinkt als een zwart-wit foto. Weliswaar eentje van een topfotograaf. Er staan enkele instrumentale tracks (of lange delen van nummers) op het album, maar de vocals, in het bijzonder die van McBride, betekenen een zeer grote meerwaarde. Vooral de titletrack, Years Before, Corrupt, Blue en Open Walls zijn echte toppers. Daarnaast is het instrumentale Italy eveneens erg geslaagd; het lijkt wel een mix van cold wave en italo-disco, het resultaat is soberder dan italo maar toch iets vrolijker dan cold wave.

Deze plaat is een van de leukste ontdekkingen van het najaar en mijn persoonlijke favoriet van deze week. Ook zeer interessant: het duo staat op 7 november in De Kleine Hedonist te Antwerpen, voor meer info zie het facebook-event.

Tracklist:

1. Sets & Lights

2. Years Before
3. Corrupt
4. Blue
5. Autumn's Edge
6. The Staircase
7. Desert Rose
8. Open Walls

Xeno & Oaklander, "Open Walls" by The FADER

Apparat in de AB op 23 oktober 2011.

Sascha Ring sloot gisteren met zijn band zijn Europese tour in Brussel af. Dat beweerde Apparat toch meermaals zelf, maar de komende weken zal hij toch nog Hongarije, Tsjechië, Italië, Duitsland, Zwitserland, Luxemburg en Oostenrijk aandoen (Herr Ring heeft misschien een beperkte opvatting van Europa?). Hoe dan ook het optreden deed alleszins vermoeden dat Apparat en zijn band, ook wel "Apparat Band" genoemd, nog eens alles uit de kast wilden halen. Het was geweldig.

Maar eerst naar de minder positieve punten, a.k.a. het voorprogramma. Het Duitse duo SHRUBBN maakt sinds 1995 iets wat ze zelf 'Rotz-pop' noemen: "dirty-filthy-but-swinging-noize-improvisations while tripping". Het werd al snel duidelijk dat men inderdaad in een bedwelmde toestand moest verkeren om de erg experimentele muziek van SHRUBBN te appreciëren. Het kwam neer op zware en zeer trage noise met af en toe een minuscule beat en iets wat vaag op een melodie zou moeten trekken. Anderen zouden het eenvoudigweg omschrijven als lawaai. Buiten het weinig inspirerende muzikale aspect, was de set tevens oersaai wegens een totaal gebrek aan visuele prikkels. Het enige wat te zien was waren twee bewegingsloze heren met hoed en zonnebril, voor de rest twee spots, veel rook en een angstaanjagende duisternis. Hadden ze de moeite gedaan om hun onheilspellende muziek te ondersteunen met een interessante visuele effecten, hun optreden had er meteen een stuk beter uitgezien. Helaas.

Gelukkig bleek het optreden van Apparat het tegenovergestelde van het voorprogramma te zijn. Het was werkelijk af. Zo was er altijd wel wat te zien op het podium. Voor het eerst in zijn leven werkt Apparat namelijk met een echte band, bestaande uit een paar Duitsers en een wat Amerikanen, die met Ring in Mexico het nieuwe album The Devil's Walk hebben opgenomen. Ring zelf hanteerde voornamelijk de elektrische gitaar, en nam uiteraard ook de vocals voor zijn rekening. Daarnaast stonden er een drummer, een basgitarist, een tweetal toetsenisten en indien nodig een violist en cellist op het podium. Samen waren ze in staat de nummers een wonderbaarlijke live-dimensie te geven die nog stukken beter is dan de album-versie.

Apparat beperkte zich overigens niet tot The Devil's Walk, ook nummers uit het vorige album Walls kwamen aan bod: het fantastische Arcadia (ongetwijfeld een van de hoogtepunten van de avond) en het meesterlijke Not a Number, voorzien van hemels slagwerk (in de aard van marimba of xylofoon-achtige instrumenten) en bloedmooie strijkers. Daarnaast greep Ring zelfs terug naar zijn Moderat-periode (het project in samenwerking met Modeselektor). Het was een droom die in vervulling ging om het fantastische Rusty Nails live te mogen horen. Alleen hiervoor was het concert al de moeite waard.

Maar uiteraard draaide de gig vooral rond The Devil's Walk, en dus bracht Apparat uitgebreide bewerkingen van Ash Black Veil, Song Of Los, Black Water en andere albumtracks. Hoewel The Devil's Walk een toch wel moet onderdoen voor het niveau van Walls (desalniettemin is het eveneens een erg degelijk album), was de live-ervaring zoals eerder vermeld een zeer aangename verrassing. Apparat tilde het niveau torenhoog, en het publiek kon dat duidelijk eg appreciëren. De mensen die gekomen waren voor Apparat als de eenzame electro-dj buiten beschouwing gelaten.

Het concert was een opeenstapeling van verwondering om de prachtige muziek en het bijzondere samenspel tussen muzikanten die duidelijk erg op elkaar afgestemd en gesteld zijn. Misschien lag het aan de feërieke lichtjes die op het podium stonden, maar het geheel had een soort van magische uitstraling die enkel de beste muzikanten en optredens teweeg kunnen brengen.

Chris Malinchak - Vilette EP

Na de de Renaissance EP van Februari en de Make Your Move EP uit juni presenteert label French Express ons alweer een fenomenale EP van Chris Malinchak, de Disco House God in wording uit New Jersey. De drie songs van de nieuwe Make Your Move EP zijn wederom ronduit schitterend... Als Malinchak plannen voor een LP heeft beloof ik u dan ook van vreugde flauw te vallen. In de tussentijd dans ik rustig voort op zijn geniale house beats.

Tracklist:

1. No Secrets (Ft. Damon C. Scott)

2. Accolade

3. Razor

FE008 / Chris Malinchak - Vilette EP by FRENCH EXPRESS

Shinichi Osawa & Paul Chambers - Singapore Swing

De vruchtbare samenwerking tussen de Japanse electro-house ster Shinichi Osawa en de Belgische electroheld Paul Chambers kwam deze zomer tot een hoogtepunt: de langverwachte release van hun debuut Singapore Swing (te onderscheiden van de gelijknamige EP en single).

Paul Chambers werd in 2008 ontdekt door de Soulwax-broeders, waarna ze hem over de hele wereld meezeulden en kennis lieten maken met de groten der aarde. Onder die groten mag u zeker en vast Shinichi Osawa reken, hij is al jaren een vaste waarde in het electro circuit (in de eerste plaats uiteraard zeer geliefd in Japan) en hij bracht vorig jaar nog een erg goed album genaamd SO2 uit (op dit album stond de originele single Singapore Swing).

Daar ik al behoorlijk bekoord werd door het veelzijdige solo-album van Osawa, word ik nu pas volledig weggeslagen door het staalharde Singapore Swing. Het is een zalige mix van Duitse knal-electro à la Boys Noize, Acid House en Belgische New Beat. Het klinkt vrij donker, soms zelfs smerig, licht industrieel en heel erg intens. Maar voor u schrik krijgt, Singapore Swing heeft daarnaast ook iets elegant, iets wereldlijk en menselijk, een zekere swing...

Op de eerste plaats is er natuurlijk fantastische club edit van Singapore Swing. Maar daarnaast lijkt het hele album wel op een geniale mix van stuk voor stuk topnummers, het is een plaat waarvan je spontaan op je bureaustoel begint te dansen. Van de single Singapore Madness tot het geweldige Iris, mijn favoriete track. Ik heb dit jaar nog maar bitter weinig echte electro van deze kwaliteit gehoord.

Deze review komt misschien een paar maanden te laat, maar dat geeft niet (tenzij u protest aantekent), deze release kreeg immers véél te weinig aandacht in België!

Tracklist:

01. Opener

02. Singapore Madness

03. XLF

04. You Are Correct

05. Singapore Swing (SS Club Edit)

06. Iris

07. Fuzzbox　

08. Chilloutro

Shinichi Osawa & Paul Chambers - Singapore Swing EP [WKHTP Promo] by WKHTP

Fear Of Tigers - The Remixes Part I

De Londense synth pop grootmeester Fear Of Tigers releaset in afwachting van zijn nieuwe album twee nieuwe mixen. De eerste bevat zijn extreem (lees als: EXTREEM) goede remixen van 2006 tot 2009, de Nightdrive With You Remix is naar mijn mening zelfs een van de beste remixen aller tijden. Nog beter nieuws: u mag The Remixes Part I gratis downloaden via soundcloud! Daarnaast mag u eveneens het ongelofelijke debuutalbum Cossus Snufsigalonica (2010) nog steeds gratis en legaal downloaden via megaupload (wat is Fear Of Tigers toch een gentleman). The Remixes Part II volgt begin november!

U vindt de volgende remixen op deze mix:

Infadels – Love Like Semtex

Pnau – With You Forever
The Sound of Arrows – Into The Clouds
Yes Giantess – The Ruins
Anoraak – Nightdrive With You
La Roux – Bulletproof
Visitor – Los Feeling
Mille – Crysteena
Ghost In The Water – Dodging Lasers

Fear of Tigers - The Remixes Part 1 by fearoftigers

Marketá Irglová - Anar

Het moet sinds Dvorak, Smetana en Janacek (vergeef me als ik al die vermoeiende accenten achterwege laat) geleden zijn dat een Tsjechische muzikant(e) nog zo naam maakte in de Westerse muziekwereld. Oké, echt bekend is de jonge Marketa Irglova in ons land nog niet echt. Toch won ze op de 80ste Academy Awards (2008) samen met Glen Hansard (met wie ze de band The Swell Season vormde) een Oscar voor beste song in de film Once, een kleine onafhankelijke productie waarin ze zelf een rol speelde. Sindsdien gaat het Irglova - die van Moravië naar New York verhuisde - muzikaal voor de wind. Op 11 oktober verscheen haar eerste solo-album genaamd Anar via Anti Records.

Hoewel de Tsjechische in New York woont, verkoos ze toch The Windy City a.k.a. Chicago om haar plaat op te nemen. U hoort op Anar dan ook sublieme trompetten, trombones en cello verzorgd door uitstekende lokale muzikanten in de Soma Studios. Maar vergis u niet, Anar draait helemaal niet om een grootse orkestratie, in feite is het album gebaseerd op Irglova's eenvoudige maar romantische pianospel en haar zoete, licht melancholische stem. Noem het dus gerust indie piano pop.

'Anar' is Perzisch voor granaatappel, deze vrucht siert dan ook de cover art, maar vraag a.u.b. niet naar de betekenis daarvan. Wat ik u wel kan zeggen, is dat Irglova moeiteloos overtuigd met haar debuut, voor liefhebbers van het zachtere genre is dit een droom. De composities worden gekenmerkt door uitermate subtiele schakeringen en overgangen die versterkt worden door de prachtige piano, de warme koperblazers en vooral de ontroerende cello.

Alle nummers worden in het Engels gezongen, buiten het wondermooie Dokhtar Goochani. U zou wellicht verwachten dat ze dan in het Tsjechisch zou zingen, maar het is Perzisch, een taal die als een mix van Bengaals, Turks en Balkan-talen klinkt. Een ander veelgeprezen hoogtepunt is Crossroads, vooral dankzij de intensiteit en de mooie lyrics. Ook het droevige Wings Of Desire en het superieure Let Me Fall In Love zijn ontzettend breekbaar, en daardoor bijzonder geslaagd. Ten slotte is er Go Back, de eerste song met een eigen video. De koperblazers krijgen hier uitzonderlijk een glansrol en het lied heeft een krachtige melodie.

Marketá Irglová staat zaterdag in de Botanique, met label-genoot Sean Rowe in haar voorprogramma. Er zijn nog steeds tickets beschikbaar, dus als u tot nu toe niet wist wat doen, dan bent u nu van deze onwetendheid verlost. Geen dank.

Tracklist:

Your Company
We Are Good
Crossroads
Wings of Desire
Only in Your Head
Diving Timing
Go Back
Let Me Fall in Love
For Old Times' Sake
Last Fall
Dokhtar Goochani
Now You Know

Crossroads by EpitaphTours

Real Estate - Days

De Indie rockband Real Estate uit Brooklyn (oorspronkelijk uit New Jersey, maar Brooklyn is nu eenmaal the place to be voor succesvolle Amerikaanse indiebands) brak eind 2009 door met hun self entitled debuutalbum. Mede door een 'Best New Music'-rating en enorm veel aandacht van Pitchfork was de band de koning te rijk in 2010. Ik heb geen idee waarom, maar deze hype liet me indertijd vrij koud, ik heb zelfs nooit de moeite gedaan om het album te beluisteren.

Een kleine twee jaar later heb ik daar spijt van, morgen op 18 oktober verschijnt namelijk de opvolger genaamd Days (via Domino), en deze keer deed ik wel de moeite om het te bestuderen. Ik kwam tot de conclusie dat indien het debuut zelfs maar half zo goed is als Days, ik een uitstekend album gemist heb.

Ergens in de blogosfeer schreef men de volgende zin over de band: "Real Estate is a rock band that doesn't rock, cause that wouldn't be chill enough". Deze zin slaat de nagel op de kop, Real Estate staat voor relaxed en dreamy (en ietwat nerdy) indie pop, met warme (en dus allesbehalve ruige) gitaren. Als de band het album een paar maanden eerder had gereleaset zou het een wondermooie zomerplaat kunnen zijn, maar wees gerust, bij een kleurrijke herfst staat het zeker ook niet mis.

Days is meesterlijk harmonieus. Dat is het natuurlijke gevolg van aan de ene kant een band met drie fantastische zangers met een voorliefde voor dreamy vocals, en aan de andere kant lichtjes psychedelische gitaren die in al hun complexiteit niets dan rust uitstralen. Ik betwijfel trouwens of je in het geval van muziek kan spreken van de term 'uitstralen'. Desondanks vind ik dit een prachtig woord, en aangezien ik op deze blog als soevereine rechter in laatste instantie beslis over het gebruik der taal, laat ik het lekker staan (leve machtsmisbruik!). Zo ben ik weer schaamteloos afgeweken van het eigenlijke onderwerp van dit bericht: de invloed van Silvio Berlusconi op de Nederlandse tweede kamer.

Maar even serieus - of toch een poging daartoe - Days staat vol dream pop-parels, waaronder een paar nummers waar mijn voorkeur - na twee weinig doordachte luisterbeurten - naar uitgaat, zijnde Easy, Green Aisles, It's Real, Out Of Tune en Younger Than Yesterday. Hoe dan ook, Days is zonder twijfel het album van de week (lees als: enkel mijn week, want weet ik veel naar welke rotzooi en zooi van betere tot superieure kwaliteit u momenteel aan het luisteren bent)!

Tracklist:

Easy
Green Aisles
It’s Real
Kinder Blumen
Out of Tune
Municipality
Wonder Years
Three Blocks
Younger Than Yesterday
All the Same

Real Estate - Green Aisles by DominoRecordCo

Futurecop! - The Adventures Of Starpony

Futurecop! bestaat uit de twee Britse landverraders Manzur Iqbal en Peter Carrol. Landverraders? Misschien in meer nationalistische tijden. Vandaag is het zeker aanvaardbaar om als synth pop band uit Manchester compleet tot de Franse 80's electro scene te horen. In het verleden waren er zelfs banden met de Valerie blog/collectief, naast de duidelijke invloed van Valerie-artiesten zoals Anoraak en College stond Futurecop! ook op de fantastische compilatie Valerie And Friends.

Futurecop! is trouwens niet de enige Brit die in dit plaatje past, ook het Londense Fear Of Tigers hoort tot dezelfde school. In dit uitstekend gezelschap weet u meteen wat voor zalige elektronische 80's muziek op de nieuwe EP The Adventures of Starpony te horen valt. Futurecop! koos de juiste tijd voor de release, want de erg goede en succesvolle film Drive (van Nicolas Winding Refn meteen sublieme rising star Ryan Gossling in de hoofdrol) is eveneens voorzien van een heleboel uitstekende Franse 80's electro (o.a. van College), waardoor dit genre misschien terug wat meer erkenning krijgt.

The Adventures of Starpony is een briljant stukje synth pop. Het is een feest. Extreem dansbaar, warme synths en mooie vocals. Het is van Barretso's eerste EP geleden dat ik nog zoiets gehoord heb. Iqbal en Carrol hebben ook wel hulp gekregen van een heleboel (vrij onbekende) gastartiesten, vooral om de vocals te verzorgen. Het resultaat is om van te smullen. Let op de afsluiter, een MPM remix van Starworshipper: Kylie op haar best (al is het niet Kylie maar Starsett die we horen). Mijn favorieten zijn Street Hawk en Is It A Crime.

Deze geweldige EP is uit sinds vorige week, u mag ze absoluut niet aan u voorbij laten gaan.

Tracklist:

01 - The Only Way (feat. Keenhouse)

02 - Street Hawk (feat. Jane Hanley)

03 - Afterburner (feat. Renegade)

04 - Is It a Crime (feat. Captain Capa)

05 - Far Away (feat. My Tiger My Timing)

06 - Starworshipper (MPM Remix)

The Adventures of Starpony EP by Futurecop!

I Got You On Tape - Church Of The Real

Ik weet niet of I Got You On Tape een grote naam is in ons land, maar in Denemarken en de rest van Scandinavië is het dat wel, of is het dat alleszins aan het worden. Het viertal uit Kopenhagen releasete onlangs haar vierde album Church Of The Real, en kregen daarvoor lof van de Noord-Europese critici. Op naar de rest van de wereld?

Erg veel heb ik niet te melden over deze plaat, het zijn vooral de warme vocals van frontman Jacob Bellens en de organische electro pop die het plaatje afmaken. De tragere nummers zoals High Water en Springsteen doen wat denken aan een mix van Middeleeuwse drinkliederen en -waarschijnlijk niet toevallig- Bruce Springsteen. De songs die daarentegen voorzien zijn van een beat, zorgen voor een relaxed semi-disco feestje. Bij deze laatste horen Run From The Rain, Bird On The Wire en Stereo, maar vooral het fantastische Truth And Aolite. Daarnaast is er het buitenbeentje Beneath A Cloud, waar Bellens's stem elektronisch vervormd is, een leuke gimmick, maar geef mij maar the real thing.

Church Of The Real is erg mooie indie pop op z'n Scandinavisch. And we all love Scandinavia don't we?

Tracklist:

01. Back From The Dead (03:59)
02. Church Of The Real (04:08)
03. Run From The Rain (05:26)
04. High Water (05:57)
05. Truth And Solitude (04:28)
06. Stereo (04:23)
07. Song For Euros (04:34)
08. Beneath A Cloud (04:24)
09. Bird On The Wire (04:03)
10. Springsteen (04:34)
11. Timebomb (3:43) (iTunes Bonus Track)

Church of the Real by igyot

mr. Gnome - Madness In Miniature

Mr. Gnome is een indie rock duo uit Cleveland, Ohio. Cleveland staat bekend als een industriestad met vergane glorie, zeg maar gerust het Charleroi van de Verenigde Staten. Het verleden wees al meermaals uit dat een ten onder gaande industriemetropool een uitstekend broeinest is voor geweldige muziek, kijk maar naar Joy Division, The Smiths, Oasis en vele anderen.

Uit deze inleiding zou u kunnen afleiden dat mr. Gnome fantastische muziek maakt. Als u dit zou doen, dan bent u volledig juist. Het derde en nieuwe album Madness In Miniature is werkelijk episch. Het klinkt soms als QOTSA, maar dan met de geweldige Nicolle Barille als zangeres, vandaar dat een vergelijking met Yeah Yeah Yeahs (eveneens uit Ohio trouwens) snel gemaakt is. Haar stem zelf doet me eerder denken aan Warpaint (en The Jezzabels) , hun muziek is iets ruiger en minder dreamy, maar zeker even gecompliceerd.

Barille maakt met drummer/pianist Sam Meister flink furore op de nieuwe plaat. Ze hanteert haar elektrische gitaar als een echte vent. Maar daarnaast ben ik vooral verbaasd door de enorm hoge kwaliteit van hun nummers, er zit veel variatie in, maar ook een geniaal stukje compositie die van elke song een meesterwerk maakt. Ik moet zelfs toegeven dat ze The Jezabbels overtreffen. Het album steunt zowel op psychedelische rock als indie pop, maar de overgang van het ene naar het andere genre is naadloos.

Madness In Miniature telt wel duidelijk één song die er bovenuit springt: House Of Circles. Het begint op een Warpaint-achtige toon, en groeit dan stillaan uit tot een stevige rock song met scherpe vocals en heerlijke rock gitaren. Verder vallen het canon-gezang in Run For Cover, het opgewekte tempo afgewisseld met het mysterieuze traagheid in het fenomenale Outsiders en het hoge Joanna Newsom-gehalte van Watch The City Sail Away op. Voor het betere rock werk luistert u best naar Ate The Sun, We Sing Electric en Wolf Girls.

Madness In Miniature komt uit op 25 oktober via El Marko Records. Mis het niet!

Tracklist:

1. Ate the Sun (3:16)
2. Awake (0:43)
3. House of Circles (6:16)
4. Run For Cover (1:00)
5. Bit of Tongue (3:27)
6. Fly Me Over (0:54)
7. We Sing Electric (3:56)
8. Winter (4:04)
9. Wolf Girls (4:09)
10. Outsiders (5:11)
11. Watch the City Sail Away (2:35)
12. Capsize (4:23)

Mr Gnome - House of Circles (Track 3) by solthemorsel

mr. Gnome - Wolf Girls by rockindiependencia

SBTRKT @ AB op 11 oktober 2011

Waar is de tijd dat wij SBTRKT kenden als een obscure Londense producer met een leuk masker, vernieuwende instrumentale elektronische tracks en opmerkelijke remixen? Er was zelfs een tijd dat niemand zijn naam wist!

"Tempus fugit!", want de tijd waar ik over spreek is was amper een half jaar tot hoogstens een jaar geleden. Ondertussen heeft Aaron Jerome een erg succesvol debuutalbum gereleaset, inclusief de grote doorbraakhit Wildfire (feat. Little Dragon). De basis van SBTRKT's aanhang ligt in de eerste plaats uiteraard in het Verenigd Koninkrijk, maar op de tweede plaats staat raar maar waar ons kleine Belgenland. Nadat de AB Club snel uitverkocht werd, sneuvelde ook de Box en uiteindelijk was enkel de grote zaal ruim genoeg om de meute fans te kunnen ontvangen. Een kleine inschattingsfout van de organisatie, want als Studio Brussel iets hypet, komt daar veel volk op af.

Als voorprogramma kregen we de Engelse dj Becoming Real voorgeschoteld. Een mix van grime, dubstep, r&b en andere elektronische invloeden. Zijn stijl ligt in feite niet zo ver van die van SBTRKT zelf. Hij slaagde er meteen in de zaal in beweging te krijgen met opzwepende beats en door zelf het goede voorbeeld te geven. Ook al duurde het maar een dik half uur, volgens mij was Becoming Real na zijn set uitgeput van zijn eigen hevig schokkende maar erg aanstekelijke moves. Of denk ik dat enkel omdat hij er anorexia-achtig mager uitzag? Hoe dan ook, een goede opwarmer, met veelbelovend materiaal.

Bij de aanvang van het hoofdoptreden kreeg het publiek meteen een lofbetuiging van Jerome. Het concert in de AB was namelijk het grootste van de Europese tour. Hij mocht dan ook tot zijn eigen verbazing vaststellen dat hij 'big in Belgium' is. Onze protagonist stond trouwens niet alleen op de planken, hij had zanger Sampha meegebracht. Voor degenen bij wie deze naam geen belletje doet rinkelen: het is de sympathieke heer, die met zijn prachtige James Blake-achtige stem de meeste nummers op het debuutalbum heeft voorzien van vocals. Helaas, maar uiteraard niet onverwacht waren Yukimi Nagano van Little Dragon (te horen in Wildfire) en Roses Gabor (te horen in Pharaohs) niet meegekomen. Een van de typische nadelen aan een producer-artiest.

SBTRKT leek al bij al goed overweg te kunnen met de grootte van de zaal. Zijn repertoire is met slechts één album en wat ouder werk misschien iets te beperkt voor een grandioos optreden. Maar dat neemt niet weg dat zijn dansbare muziek voor veel sfeer zorgde. De live-versies van de songs waren bovendien soms best verrassend, zoals de rap intro van Wildfire. Dat kon echter niet verhelpen dat SBTRKT soms niet geheel op zijn plaats stond. De Box of Club was waarschijnlijk beter geweest, al was het maar omdat afgezien van de elektronica-toestel, een sobere projectie en de onontbeerlijke maskers het podium er vrij kaal uit zag (maar dit zijn waarlijk details!). Gelukkig zorgde het goedgemutste publiek ervoor dat het erg gezellig werd. Misschien zelfs iets té gezellig voor sommigen, de AB moet duidelijk nog wat schroeven aan haar rookbeleid.

Tussen knallers als Hold On, Pharaohs en het geweldige Never Never bacht SBTRKT ook af en toe een instrumentale track, waaronder het fenomenale Ready Set Loop. Dit is zonder twijfel een van de betere nummers, maar helaas vrij onbekend en onbemind, wat duidelijk te merken viel aan het quasi-stilvallende publiek (ondanks een schitterende live-versie). Daarnaast was het ingetogen Trials Of The Past absoluut een hoogtepunt. Sampha bleek ook live zijn vocale eer met verve te kunnen verdedigen en daarnaast behoort ook het hanteren van de stapel elektronica die op de tafel was uitgestald tot een van zijn voorname vaardigheden. En ondanks het ontbreken van de zangeres werd Wildfire toch een erg mooie afsluiter, doch zwakker dan de nummers waar Sampha echt zijn ding kon doen. Het is duidelijk dat er een hij en Jerome erg goed kunnen samenwerken en hun energie straalde dan ook op het publiek af (vooral Sampha is een echte entertainer), dat zit dus best wel goed voor de rest van de tour.

Ik had nooit echt een "wow"-gevoel bij het optreden, maar ik kan u wel vertellen dat het zonder meer een goede show was: muzikaal in zeker in orde, veel sfeer en enthousiaste artiesten die bereid zijn veel aan hun fans te geven. Such fun! It really was.

Foto's: Karen Vandenberghe (Wannabes)

Momma's Boy - Baby Please EP

Momma's Boy is het alter ego van de Franse producer Mike Gnacadja, vooral bekend als Mikix The Cat. Als u zijn geweldige nieuwe Baby Please EP (via zijn eigen Add Cat Records) beluisterd, begrijpt u meteen mij verbazing dat deze muziek van de hand van een Europeaan is en niet van een Canadees of een Amerikaan. De soulvolle house van Momma's Boy sluit dan ook heel goed aan bij het recente werk van Art Department. Het kan natuurlijk ook zo zijn dat de Europese house scene gewoon nog wat (onterecht) onbekend en onbemind is.

Baby Please bestaat uit vier fenomenale tracks die smeken om een zware bass-versterking. De zwoele beats en hitsige vocals zijn bovendien ideaal om de temperatuur in de underground clubs flink de hoogte in te duwen. Vooral Baby en Love Me Again zijn onweerstaanbaar goed. Afsluiter Soulchops is weliswaar wat minder toegankelijk, maar misschien net daarom aantrekkelijk voor de kenners wat house betreft (waartoe ik mezelf nog niet durf te rekenen).

Deze Fransman verdient een applaus voor een erg geslaagde bijdrage aan de hedendaagse house-scene. Chapeau []o[]!

Tracklist:

A1 - Baby
A2 - Love Me Again
B1 - Keep Me
B2 - Soulchops

Momma's Boy ( Original ) by Momma's Boy

Pressed And - Imbue Up

Pressed And is muziek voor James Blake-fans die graag een stap verder willen gaan, of voor de minnaars van zijn oudere obscure werk. Het duo - bestaande uit Andrew Hamlet en Mat Jones - is niet bang voor het experimentele, en laat daarbij het commerciële gelukkig ver achter zich. Hiermee bent u meteen gewaarschuwd dat Pressed And niet meteen makkelijk maar wel erg interessant is.

Na de Post-Ad For Sync EP uit het voorjaar releasete de band onlangs de allereerste single genaamd Raid (gratis te downloaden via RCRD/LBL). Dit als voorsmaakje van de eerste LP in cassettevorm: Imbue Up, uit op 4 november via Crash Symbols). Hoewel het duo onmogelijk te klasseren valt in bestaande genres (sommigen noemen het "post-chill wave") heeft ze duidelijk haar vaste stijl die neerkomt op een chilled down, r&b en psychedelisch electro-synth gebeuren.

Van de zeven nummers op het album is het fantastische Raid zonder twijfel één van de meest bevattelijke, al vindt men vast en zeker ook in de andere tracks een zekere structuur. Alleen bij Shoreditch raak ik zelf de weg wat kwijt... maar dat kan ook eens tof zijn! Persoonlijk gaat mijn voorkeur voorlopig uit naar het complexe Blue Noun.

Bij Imbue Up hoort trouwens een door het Ackland Art Museum gesponsorde gelijknamig filmproject, bestaande uit zeven kortfilms (per track eentje dus). Zij zullen op 10 november in première gaan in Chapel Hill, Carolina.

Laat Imbue Up tot u doordringen ook al vergt het mogelijk wat moeite (al hoeft dat zeker niet zo te zijn). En ach, zij die enkel naar hersenloze "muziek" luisteren lezen deze blog waarschijnlijk toch niet - want uiteraard is dit een zeer discriminerende blog die enkel en alleen bedoeld is voor de muzikale elite.

Tracklist:

1. Fire Shelf
2. Etching
3. Soul Muffin
4. Blue Noun
5. Parties
6. Shoreditch
7. Raid

The Golden Filter - Syndromes

Morgen komt het nieuwe album van het Brooklynite Duo The Golden Filter uit - die disco-electro-pop-goden achter het prachtige Voluspa album (2010). Syndromes verschijnt via Perfectly Isolated.

Maar er is meer, er is namelijk ook een gelijknamige kortfilm van de hand van de Noorse regisseur Kristoffer Borgli uitgebracht als een soort van uitgebreide (10min) album teaser. De film laat ons kennis maken met de niet al te prettige gave van een jonge Scandinavische blondine (en dat uiteraard begeleid door de fraaie nieuwe nummers uit Syndromes). Maar bovenal doet het onze stoutste dromen werkelijkheid worden door een schattige Furby te laten opbranden. Ten slotte (alsof een vlammende Furby nog niet genoeg is) moet ik er u ook nog bij vertellen dat die Scandinavische blondine voorzien is van de welluidende naam Emma Aars. Ik ben verkocht.

U kan het uitstekende nummer Shake gratis downloaden via RCRD.LBL.

Future Islands - On The Water

Future Islands wordt vaak een synth pop band genoemd. Thans vind ik de synths niet overdreven aanwezig op hun nieuwe album On The Water, al zijn ze evenzeer zeker niet afwezig. Amper een jaar na hun fantastische album In Evening Eye (u herinnert zich vast nog wel de geniale single Tin Man) staan Samuel T. Herring en zijn kompanen uit Baltimore er weer helemaal terug: On The Water is uit op 11 oktober via Thrill Jockey.

Uiteraard wordt de melancholische sound van Future Islands nog steeds meesterlijk vorm gegeven door de geniale vocals van Herring. Wat een ongelofelijk indrukwekkende stem. Als de band dan ook nog eens opgezweept wordt met een feestelijke melodie, dan krijgen we een zeer aanstekelijk hoogtepunt als de eerste single Before The Bridge. Maar het kan ook sereen, zoals in Where I Found You of het wondermooie duet The Great Fire, waarin we Jenn Wasner van Wye Oak horen.

Inhoudsloze instrumentale intermezzo's zoals Open mochten gerust achterwege gelaten worden, maar dat neemt niet weg dat On The Water een evenwichtig album is. In het met warme synths overladen Give Us The Wind laat Herring de diep-emotionele kantjes van zijn goddelijke stem horen. Vervolgens verrast de band ons met een lange intro in Close To None, die erg mooi tot bloei komt. Ook bij Balance blijven we op het opgewekte en romantische pad. Maar eindigen doen we terug zwaarmoedig met het bloedmooie Grease. Het lijkt wel een knipoog naar een ballad, zonder evenwel de kwaliteit uit het oog te verliezen.

On The Water overspoelt u als een oceaan vol emoties. Geheel volgens het waterminnende concept van de band.

Tracklist:

On the Water

Before the Bridge

The Great Fire

Open

Where I Found You

Give Us the Wind

Close to None

Balance

Tybee Island

Grease

Future Islands - Balance by thrilljockey

Shimmering Stars - Violent Hearts

Shimmering Stars is een Canadees drietal uit het mooie Vancouver. Ondanks de weinig fraaie cover art is hun eerste langspeler Violent Hearts bijzonder geslaagd. Sinds vorige maand kunnen wij Europeanen deze verkrijgen via Almost Musique Records.

Het drietal Rory McClure, Andrew Dergousoff en Brent Sasaki maken zich alle drie evenzeer verdienstelijk, de prachtig harmonische vocals worden daan ook door hen samen verzorgd. Dat komt het mooiste tot uiting in het fantastische hoogtepunt Privilege. Hun 60's geïnspireerde garage pop is ontroerend nostalgisch, zonder de link met het jeugdige hier en nu te verliezen. De term "teenage angst" is best van toepassing op de lyrics, die boordevol adolescenten-problemen zitten.

Violent Hearts is een schat die het waard is gevonden te worden.

Tracklist:

01. Believe
02. I’m Gonna Try
03. No One
04. East Van Girls
05. Into the Sea
06. Nervous Breakdown
07. Privilege
08. Sun’s Going Down
09. Sabians
10. Dancing to Music I Hate
11. I Don’t Wanna Know
12. Other Girls
13. Did I Lose You
14. Walk Away

Shimmering Stars - Violent Hearts by AlmostMusique

The New Division - Shadows

The New Division verraste begin dit jaar menig criticus met hun fantastische The Rookie EP. Een paar singles later is deze Zuid-Californische band klaar voor hun grote doorbraak: het monumentale debuutalbum Shadows (via Division 87 Records) tart werkelijk alle verbeelding.

Hoewel de band duidelijk geïnspireerd is op Joy Division, New Order en Depeche Mode - en daardoor vaak een retro 80's band wordt genoemd - heeft ze toch een heel unieke en verfrissende sound. The New Vision loopt enigszins mee met de huidige synth pop heropleving, maar doet dat op een opmerkelijk eigen manier. Shadows hoort dan ook tot de allerbeste electro pop(/rock) die ik ooit gehoord heb.

Het meesterwerk dat uit maar liefst veertien songs bestaat is een spannende opeenvolging van neo-new wave, hier en daar wat chill wave en zelfs wat dance-electro. The New Division kan niet alleen buigen op de fantastische vocals van frontman John Kunkel maar ook op het ingenieuze talent van de drie overige bandleden, wat maakt dat het viertal ook zonder lyrics kan uitpakken met erg sterke instrumentale songs als Memento en de title track. Het nummer dat de grootste indruk maakt is het strakke Munich, een song die velen ongetwijfeld aan Editors doet denken (The New Division wordt dan ook vaak als een electro-versie van die laatste gezien).

In feite verdient Shadows een erg uitgebreide review. Het is zonder twijfel het beste album van de week, en een van de interessantste releases van het najaar. Wie The New Division nog lang links laat liggen, loopt achter.

Tracklist:

Opium
Shallow Play
Sense
Shadows
Violent
Soft
Munich
True Lies
LA Noire
Hearts for Sale
Special
Memento
Shadows II
Saturday Night

Munich:

Concertgids november 2011

WAAR?

- Brussel:

* Botanique / Koninklijk Circus

* AB (Ancienne Belgique)

* Vorst Nationaal

* Beurschouwburg

* Vk*

- Gent:

* Vooruit

* Charlatan

- Leuven:

* STUK

* Het Depot

- Antwerpen:

* Trix

* Sportpaleis/Lotto Arena

- Hasselt:

* Muziekodroom

* Grenslandhallen/Ethiasarena

- Kortrijk:

* De Kreun

- Brugge:

* Cactus Muziekcentrum

INVESTERINGSRISICO:

AAA: uitzonderlijk

AA: uitstekend

A: extreem goed

BBB: Zeer goed

BB: Meer dan goed

B: goed

CCC: twijfelachtig, maar het proberen zeker waard

CC: twijfelachtig, maar het proberen eerder waard

C: twijfelachtig, betreden op eigen risico

WAT?

04/11: Is Tropical @ Botanique: B

05/11: Elbow + Howling Bells @ Vorst Nationaal: BBB

06/11: Elbow + Howling Bells @ Lotto Arena: BBB

06/11: Kaiser Chiefs @ AB: CC

06/11: Wakey! Wakey! @ Vk*: B

07/11: The Smashing Pumpkins @ Vorst Nationaal: CCC

07/11: Kaiser Chiefs @ AB: CC

08/11: Wild Beasts @ Botanique: A

09/11: Little Dragon @ Botanique: AAA

10/11: Dum Dum Girls + Veronica Falls @ Botanique: AAA

10/11: My Morning Jacket @ Trix: B

12/11: Rival Sons @ Trix: BB

12/11: Lydia Lunch @ Vk*: A

14/11: The Rapture @ Botanique: CCC

14/11: Cults @ Trix: AA

15/11: Girls @ Trix: AAA

15/11: Customs @ AB: BBB

15/11: Twin Sister @ Botanique: AA

15/11: The Wombats @ Botanique: BB

15/11: Casiokids @ Botanique: A

16/11: Oh Land! + The Good Natured @ Botanique: BB

17/11: Laura Marling @ Botanique: BBB

17/11: Cant @ Botanique: BB

18/11: Susanne Sundfør @ Botanique: B

18/11: Arsenal @ Lotto Arena: BB

18/11: Explosions In The Sky @ Muziekodroom: AA

19/11: Explosions In The Sky @ De Kreun: AA

19/11: Moddi @ Botanique: A

19/11: Foster The People @ Botanique (uitverkocht): CCC

21/11: Amatorski @ Botanique: BBB

21/11: James Blake @ AB: AAA

22/11: The Antlers @ Botanique (uitverkocht): A

23/11: Junior Boys @ Botanique: BB

23/11: Moddi @ Vooruit: A

23/11: The Field + Walls @ Vk*: B

24/11: The Besnard Lakes @ Vooruit: A

24/11: SUUNS @ Vk*: AAA

24/11: Customs @ Het Depot: BBB

25/11: SUUNS @ Cactus Club: AAA

25/11: White Lies @ Lotto Arena: A

25/11: Fool's gold @ Vk*: BB

25/11: Customs @ Muziekodroom: BBB

26/11: Metronomy + SX @ AB: BBB

27/11: Still Corners e.a. @ Botanique: BB

28/11: Panda Bear + Gang Gang Dance @ Botanique: AAA

28/11: My Brightest Diamond @ STUK: AA

28/11: Zola Jesus @ Botanique: AA

30/11: Bombay Bicycle Club @ Botanique: BBB

30/11: Amatorski @ Vooruit: BBB

30/11: Fleet Foxes @ Vorst Nationaal: AAA