woensdag 31 augustus 2011

Snowman - Absence

De zomer mag het dan serieus laten afweten, voor sneeuwmannen is het nog lang geen tijd. Toch bracht het Australische Snowman (gebaseerd in Londen, afkomstig uit Perth) in juni een uitstekend album genaamd Absence uit. Helaas is dit geen al te vrolijk verhaal, want bij de release kondigde het viertal meteen ook aan dat ze gesplit waren. Dit derde album is dus meteen ook het laatste voor de avant-garde tribal noise band.

Ondanks de split verdoet u uw tijd allerminst met het beluisteren van het indrukwekkende Absense, Pitchfork gaf ze zelfs een 8/10. De vage ambient elektonica met de haunting vocals en tribaal-Australische invloeden (o.a. in de beats) zorgen voor een erg krachtige en innemende sound. Het enige wat een beetje bij deze aparte stijl in de buurt komt is de arty Iamamiwhoami en misschien een klein beetje Zola Jesus (zonder haar stem dan). Mijn favoriete nummers zijn de titeltrack (met de geweldige noise outro) en White Wall.

Een album zonder band,... het is een beetje gedoemd om qua verkoop te mislukken, ik denk alleen al aan het fatale gebrek aan promotie. Absence is dus een ideaal album voor de echte underground hipster-kitties onder ons. Dat de kwaliteit daarnaast ook nog eens zeer goed is, is uiteraard mooi meegenomen.

Tracklist:

"Snakes & Ladders" - 3:58
"Hyena" - 3:14
"White Wall" - 4:10
"Séance" - 5:00
"∆ (A)" - 6:08
"Memory Lost" - 5:27
"A Vanishing Act" - 6:08
"Absence" - 6:30


dinsdag 30 augustus 2011

Barretso - Celeste EP

In April was ik nog vol bewondering over zijn debuut EP Bright City Lights, en vandaag ben ik evenzeer enorm aangenaam verrast door de tweede EP genaamd Celeste van de electro-dj Barretso. De Chileen zit nog steeds bij Tuff Em Up Records (releasedatum: 24 augustus) uit Sydney en maakt binnenkort zelfs een tour door Australië. Op zich heeft Barretso dus weinig met Europa te maken, maar toch is zijn muziek duidelijk schatplichtig aan de rijke traditie van de Franse electro. Geen wonder dat Barretso vroeger remixen maakte van Valerie-leden als Futurecop! en Minitel Rose.

De vier clubhits op Celeste mogen er elk méér dan wezen, Chase is wat sneller, terwijl de fantastische titeltrack meer naar chill wave neigt, met stevige hints naar Anoraak. Mirage en het hevige Ultimo trekken die lijn verder. Al is de laatste track wel instrumentaal, terwijl de mooie vocals toch wel voor een meerwaarde zorgen. Wanneer Ultimo losbarst rond de derde minuut is het wel een toptrack!

Barretso is zonder twijfel een van de meest veelbelovende electro-artiesten van het moment. Deze EP is adembenemend. Ik wil meer. Veel meer!

Tracklist:

1 Chase
2 Celeste
3 Mirage
4 Ultimo

Apparat - The Devil's Walk

Maar liefst vier jaar na zijn legendarische album Walls, staat de Duitser Apparat a.k.a. Sascha Ring er weer met een nieuwe plaat: The Devil's Walk komt uit op 27 september via Mute Records. Maar dat wil niet zeggen dat hij in de tussentijd niets heeft gedaan. In 2009 sloeg hij de handen in elkaar met Modeselektor om het immens succesvolle Moderat te vormen, het resultaat Rusty Nails is nog steeds een van de beste IDM albums ooit. Daarnaast kwam vorig jaar zijn geweldige compilatie uit voor de Dj Kicks serie.

Apparat wordt door sommigen sinds kort "Apparat Band" genoemd omdat Sascha geen solo-artiest meer is, maar zowaar een band heeft gesticht (zie ze samen aan het werk op de live-video voor Ash/Black Veil). Toch klinkt het bijvoegsel "band" wat onnozel, dus laat ik het liever achterwege. De band bestaat uit enkele Duitsers en enkele Amerikanen uit Chicago, meer bepaald Alfredo Nogueira, Joshua Eustis, Jörg Wähner en Carsten Aermes. Samen met Ring namen ze het album op in Mexico om aan het koude Berlijn en Chicago te ontsnappen (zie 'making of' onder). De groep moest trouwens normaal gezien de vrijdag van Pukkelpop in de Chateau afsluiten. Ze zouden er The Devil's Walk komen voorstellen aan de Belgische fans, maar dat feest ging zoals u weet helaas niet door. Gelukkig krijgt België een herkansing op 23 oktober in de AB.

The Devil's Walk verwijst naar het grote poëtische werk van de Engelse dichter Percy Byssche Shelley uit 1812. Het is een kritische satire tegen de Britse regering. In het begin van de 19de eeuw kampte Engeland immers met een hongersnood. Op de cover art ziet u hoe enkele leden van het parlement vergaderen in aanwezigheid van Satan, terwijl de tafel vol voedsel ligt. Voor meer informatie: Wikipedia. Als u goed kijkt, ziet u trouwens dat de parlementsleden allemaal verdacht veel op Sascha lijken.

De Belgische pers, die Apparat nu pas schijnt te ontdekken, vergelijkt hem vooral met Sigur Ros. Een gelijkenis die me eerder nog niet was opgevallen. Maar ze houdt ergens wel steek,... ook Apparat gebruikt steeds meer en meer atmosferische ambient klanken - met een grote voorkeur voor viool en de prachtige cello - en steeds minder elektronica en IDM. In The Devil's Walk valt deze evolutie nog meer op dan in Walls. Dat wil niet zeggen dat er geen elektronica meer te horen valt, maar deze heeft zich meer en meer naar de achtergrond verplaatst (Een mooi voorbeeld is Escape).

Maar hoe zit het dan met de kwaliteit van het album? In één woord: Schitterend. Al vind ik de beste track wel nog steeds de reeds bekende song Ash Black Veil, tevens de meest opwindende track, en bovendien voorzien van een mooie bass beat. ook Song Of Los is een van de hoogtepunten (weer inclusief beat). Ten slotte heb ik ook nog een boontje voor Black Water.

Hoe dan ook, een slechte song zal u niet vinden op The Devil's Walk. Maar had iemand dat dan verwacht? Van Apparat? Tuurlijk niet!

Tracklist:

Sweet Unrest
Song Of Los
Black Water
Goodbye
Candil De La Calle
The Soft Voices Die
Escape
Ash/Black Veil
A Bang In The Void
Your House Is My World



maandag 29 augustus 2011

Mogwai - Earth Division EP

Mijn favoriete Schotten en de beste post rock band ooit (dat bewezen ze met hun episch afsluitconcert op het Cactus Festival in July), ik heb het nog steeds over Mogwai! Na eerder dit jaar hun fenomenale album Hardcore Will Never Die, But You Will te hebben uitgebracht komt op 13 september de nieuwe Earth Division EP via Sub Pop (Beach House, Memoryhouse, Foals, Dum Dum Girls, Iron & Wine, Wolf Parade,...) uit.

De EP is wat anders dan de post rock die we van hen gewoon zijn, maar het principe blijft hetzelfde: atmosferische melodieën en prachtige composities. Opener Get To France steunt vooral op Piano en strijkers en het magistrale Hound Of Winter is een van de zeldzame tracks waarin we de prachtige shoegazestem van Stuart Braithwaite te horen krijgen. Het nummer wordt eveneens gedragen door bloedmooie strijkers, en daarnaast zachte gitaren. Het moet zowat een van de beste tracks van het jaar zijn, mijn nekhaar gaat er helemaal overeind van staan!

Met Drunk And Crazy gaan we weer instrumentaal (wéér die wonderbaarlijke strijkers), maar nu is er ook sprake van een duidelijk achtergrondgerommel van elektrische gitaren. De titel lijkt me wat raar voor dit rustige nummer, maar grappig is het wel. Ten slotte borduurt afsluiter Does This again verder op Drunk And Crazy met iets meer gitaar op de voorgrond, al is het lang niet zoveel als men van Mogwai kan verwachten.

Het lijkt wel of de band een kleine zijsprong maakt naar moderne klassieke muziek, ik vind het alleszins bijzonder geslaagd. Veelzijdigheid is immers een kunst. Earth Divsion klinkt als een Schots landschap: enorm groots en heel erg mooi.

Tracklist:

01 Get To France.
02 Hound Of Winter.

03 Drunk And Crazy.
04 Does This Always Happen?

Active Child - You Are All I See


Active Child - a.k.a. Patt Grossi uit L.A. - overweldigde ons in 2010 uitermate met zijn geniale debuut EP Curtis Lane . Hij kreeg geheel terecht instant-erkenning van de blogosfeer. Het debuutalbum You're All I See beloofde vervolgens een van de hoogtepunten van 2011 te worden. Het is nog wat vroeg om conclusies te trekken, maar zo een zes dagen na de release via Vagrant Records (Edward Sharpe & The Magnetic Zeros, PJ Harvey, Placebo, School Of Seven Bells, Black Rebel Motorcycle Club,...) lijkt Grossi de hoge verwachtingen helemaal waar te maken.

Net als Curtis Lane wordt You're All I see gekenmerkt door de bovennatuurlijke schoonheid van het magische harpspel en engelengezang van Grossi. Het mag dan ook niet verbazen dat Active Child op de reeds gereleasete (en uitstekende) single Playing House voor een samenwerking met How To Dress Well koos, het genre mag dan lichtjes verschillen (al zit er zeker ook wat verfijnde R&B in dit album), hun stemmen passen perfect bijeen.

Naast de R&B-invloeden haalt Active Child zijn gading vooral bij avant-gardistische dream pop en chill wave. Met zijn stem, harp en breedvoerige ambient elektronica slorpt Grossi uw gehoororganen helemaal op. Het is uiterst moeilijk om niet onder de indruk te zijn. En het is al bij de tweede song op het album goed raak, Hanging On bezorgt me zonder problemen kippenvel. Vergeet ook zeker niet eens naar de Itunes bonus track te luisteren, een geweldige remix van Hanging On door White Sea.

See Thru Eyes is een verrassend krachtige song, de drums zitten daar zeker voor iets iets tussen, maar daarnaast lijkt het nummer ook gewoon één groot crescendo, met uitzondering van de outro. Het instrumentale Ivy doet dan weer enorm aan M83 denken, zeer mooi, maar echt origineel is het niet. Ten slotte zijn ook het etherische Highpriest spannende Shield & Sword en het semi-gothische Johny Belinda uitzonderlijke songs, ze hebben iets dat deze aarde tracht te overstijgen, iets transcendent, jawel, iets goddelijks.

Ik moet Pitchfork groot gelijk geven als het magazine in haar (goedkeurende) review schrijft dat "You Are All I See is full of stuff that almost everybody likes, or seems to, right now". Zowat iedereen met muzieksmaak zou inderdaad van dit album kunnen houden. Het is is misschien zelfs het meest relevante album van het jaar. Alle dingen die in 2011 hip zijn, zijn aanwezig: een hoge mannenstem (Bon Iver, Jamie Woon, How To Dress Well), Epische elektronica met veel synths die kunnen steunen op de synth pop revival en een vlaagje minimal/IDM/dubstep en R&B (James Blake, I Break Horses, How To Dress Well, The Weeknd,...).

Hoe dan ook, dit album is extreem "*". U mag "*" zelf vervangen door alle positieve adjectieven die u kan vinden. Luisteren dus!

Tracklist:

01. You Are All I See 4:06
02. Hanging On 5:22
03. Playing House 3:23
04. See Thru Eyes 4:20
05. High Priestess 3:24
06. Ivy 3:07
07. Way Too Fast 5:16
08. Ancient Eye 3:39
09. Shield & Sword 3:40
10. Johnny Belinda 5:04

Digital Bonus Track:
11. Call Me Tonight 3:19

iTunes Exclusive Bonus Track:
12. Hanging On (White Sea Remix) 4:01



zondag 28 augustus 2011

Concertgids oktober 2011


WAAR?

- Brussel:
* Vk*
- Gent:
- Leuven:
- Antwerpen:
- Hasselt:
- Kortrijk:
- Brugge:

INVESTERINGSRISICO:

AAA: uitzonderlijk
AA: uitstekend
A: extreem goed
BBB: Zeer goed
BB: Meer dan goed
B: goed
CCC: twijfelachtig, maar het proberen zeker waard
CC: twijfelachtig, maar het proberen eerder waard
C: twijfelachtig, betreden op eigen risico

WAT?

01/10: Play Festival: Kap Bambino, Intergalactic Lovers, I Am Oak, SX, Teddiedrum, Balthasar en veel meer @ Muziekodroom: AAA
01/10: EMA @ Botanique: BB

03/10: Anna Calvi @ AB: AA
04/10: Male Bonding @ Botanique: CCC

04/10: Noah And The Whale @ AB: C
05/10: Yuksek @ Botanique: BBB

05/10: Woodkid @ Botanique: BBB
05/10: Brett Anderson @ STUK: BBB

07/10: Oscar & The Wolf @ Cactus Muziekcentrum: B
07/10: British Sea Power @ Botanique: BB

11/10: SBTRKT @ AB: A
12/10: The Dø @ AB: BBB

12/10: Mintzkov @ C-mine, Genk: BBB
13/10: Miami Horror @ Botanique: A

17/10: Yuck @ AB: AA
18/10: The Vaccines @ AB: B

19/10: Band Of Skulls @ Botanique: BB
21/10: Architecture In Helsinki @ Vk*: A

22/10: Marketa Irglova @ Botanique: BB
23/10: Apparat @ AB: AAA

25/10: The Joy Formidable @ Botanique: AAA
26/10: Admiral Freebee @ AB: AA

27/10: Bon Iver @ AB: AAA
27/10: School is Cool @ Trix: BB

29/10: Fenech-Soler @ AB: A (mogelijk C: er is enkele maanden geleden kanker vastgesteld bij zanger Ben Duffy, het werd echter in een zeer vroeg stadium opgemerkt, maar er is dus een risico op annulatie).
30/10: School Is Cool @ AB: BB

30/10: Gotye @ AB: B
30/10: Death In Vegas @ Botanique: B

30/10: Sinner's Day: Karl Bartos (Kraftwerk), Patti Smith, The Mission, Diamanda Galas, ... @ Grenslandhallen/Ethias Arena: AAA
31/10: The Airborne Toxic Event @ Botanique: CC

zaterdag 27 augustus 2011

Girls - Father, Son, Holy Ghost


Girls kwam in 2009 in the picture met haar zeer goed ontvangen debuutalbum, vooral Pitchfork zorgde voor een ware hype rond het duo Christopher Owens en Chet White uit San Fransisco. Op 9 september komt hun tweede plaat Father, Son, Holy Ghost in Europa uit via Fantasy Trashcan en Turnstile Records (Perfume Genius, Gruff Rhys, Los Campesinos!). En neem het van mij aan, ook deze keer zal de band overladen worden met lof.

Father, Son, Holy Ghost verwijst volgens Owens naar de spiritualiteit in muziek, hij als ex-lid van de religieuze cultus/sekte Children Of God kan het weten zeker? Op het album horen we naast de twee protagonisten ook voor het eerst drummer Dan Weiss, Keyboard-speler Dan Eisenberg en gitarist John Anderson. Het is dus niet toevallig dat Girls wat rijker qua klankleur klinkt dan in 2009.

Het album opent met de nieuwe up-tempo single Honey Bunny, maar vooral de fantastische song Alex maakt indruk. Na de mooie dream pop van Alex wordt u echter kompleet weggeblazen door het straffe Die, een flink staaltje instrumentale rock. Maar geen nood, de romantische (en prachtige) slow How Can I Say I Love You zorgt voor afkoeling, of beter, voor een ander soort warmte. En wie valt er nu niet voor de wondermooie gitaarsolo in Myma?

De eerste single Vomit opent het tweede deel van het album op een formidabele wijze. Het is een prachtsong, met een geniale afwisseling van piano's en forte's, eventueel verbonden door een crescendo, maar dat is niet noodzakelijk altijd het geval. Hoe dan ook, een hoogtepunt! Verder horen we in Just A Song strijkarrangementen en een fluit, die samen met de lyrics "Love, love, love, it's just a song" lang blijven nazinderen. Zo eenvoudig, maar zo mooi.

Magic doet me wat aan The Beatles denken, maar dan met een scheutje The Smiths (Owen's Stem heeft iets weg van een erg zachte Morrissey). Ten slotte worden we nog verrast door het charmante Forgiveness, Love Life en afsluiter Jamie Marie, ze zijn wel elk charmant op een geheel andere manier.

Father, Son, Holy Ghost is een parel. Voor de concertganger onder u: de band staat op 15 november in de Trix te Antwerpen. De single Vomit kan u trouwens gratis downloaden via facebook.

Tracklist:

01 Honey Bunny
02 Alex
03 Die
04 Saying I Love You
05 My Ma
06 Vomit
07 Just a Song
08 Magic
09 Forgiveness
10 Love Like a River
11 Jamie Marie



donderdag 25 augustus 2011

Gung Ho - Twin Rays (single)


Het Australische trio Gung Ho (Michael McAlary, Oliver Duncan en James Wright) uit Brisbane, heeft vandaag haar allereerste single genaamd Twin Rays uitgebracht. Het is een voorsmaakje voor de debuut EP, die begin 2012 zal verschijnen. De promo talk van Australië's "Studio Brussel radio" Triple J liegt er niet om:

"Gung Ho release debut single, Twin Rays. It's pretty badass."

Deze zalige surf pop is uitzonderlijk veelbelovend! Download de track gratis via bandcamp: http://gung-ho.bandcamp.com/releases

Twin Rays - Gung Ho by Michael McAlary

woensdag 24 augustus 2011

I Break Horses - Hearts

Houd u klaar voor een van de beste, of misschien zelfs het beste debuutalbum van 2011. Er wordt tegenwoordig dan ook nog maar zelden zoveel tijd gestoken in een plaat als in deze. Om u een idee te geven: het mixen alleen duurde maar liefst 36 maanden! Het Zweedse duo I Break Horses, a.k.a. Maria Linén en Fredrik Balck grepen deze zomer de aandacht van de blogosfeer met de fantastische single Hearts, het gelijknamige en evenzeer geniale album is uit sinds 23 augustus via Bella Union (Fleet Foxes, Explosions In The Sky, Beach House,...).

Deze Scandinaviërs worden meestal al een shoegazeband beschouwd, maar dan wel eentje met een grote voorliefde voor experimentele elektronica. De muziek lijkt soms zelfs erg veel op die van de bizarre Amerikaan Dan Deacon. Daarnaast weet I Break Horses bijzonder goed hoe ze je van je sokken moet blazen. Als dat nog niet gebeurd bij opener Winter Beats of de titeltrack/single, dan wel zeker bij het indrukwekkende Wired, zwaar ondersteund door een elektronische wall of sound. En als zelfs dat nog niet genoeg is, dan lukt het zeker en vast wel met de sublieme afsluiter No Way Outro.

Soms gedraagt de band zich wat meer als een klassieke gitaar-shoegaze-groep, zoals in het wondermooie The Pulse. Maar toch waardeer ik I Break Horses net om hun gecompliceerde elektronica, in tegenstelling tot velen is het immers niet echt schatplichtig aan M83. Het is een shoegaze-variant die ik nog nooit eerder heb gehoord, en dat stemt me zeer zeer (zeer!) verheugd.

Bij een Scandinavische groep begint iedereen meteen weer over "ijzig" en "koud", maar de ingewikkelde melodieën en vooral de ambrozijn-zoete vocals van Maria zijn hartverwarmend, zelfs al snijden de songs niet al te plezierige thema's aan. Ik denk maar aan Cancer, of erger nog Empty Bottles! Voor alle duidelijkheid, dat laatste was een grap (voordat de kankerliga me weer eens in mijn slaap komt vermoorden).

Maar goed, I Break Horses is klaar voor de opmars, bij een label als Bella Union moet dat zeker lukken, vooral met een album als Hearts. Als alles goed gaat staan ze begin volgend jaar misschien zelfs in Brussel, en ik verzeker u dat ik de agenda's van de concertzalen zal afspeuren om dat niet te moeten missen.

Tracklist:

1. Winter Beats
2. Hearts
3. Wired
4. I Kill Your Love, Baby
5. Pulse
6. Cancer
7. Load Your Eyes
8. Empty Bottles
9. No Way Outro


dinsdag 23 augustus 2011

R3SET - Runaway EP

R3SET is het electro-project van Lionel de Fontenoy uit Straatsburg. Niet alleen zijn naam maar ook zijn muziek klinkt door en door Frans. Ok, zijn lyrics zijn dan wel in het Engels, maar zulke zalige electro vind je enkel in het land der Galliërs, met enkele uitzonderingen zoals het Russische Tesla Boy misschien. R3SET's nieuwe Runaway EP is een waar meesterwerk, de drie nummers zijn elk ongelofelijk scherp en opwindend. Vooral de titeltrack is onbeschrijfelijk goed. Maar het wordt nog beter, want de Fontenoy geeft de EP gratis weg, via deze link. Wat een genot.

Cicada - Sunburst



Cicada is het Londense duo Alex Gilbert en Alex Payne, vroeger vervoegd door de Ijslandse zangeres Heidrun Bjorndottir, maar zij is inmiddels geen full member meer. In het verleden maakte Cicada naam met de geweldige clubhits Falling Rockets, Metropolis e.a. Nu staat het duo er met het derde album Sunburst, wederom vol steengoede dancetracks. En dat sinds 15 augustus via Critical Mass Records.

Sunburst werd voorafgegaan door maar liefst vier singles: het funky Come Together (juli 2011), de zalige electrotrack Fast Cars (februari 2011), de disco-house bom Your Love (augustus 2010) - dit nummer lijkt wel van de geweldige Kris Menace, maar er is eveneens een gelijkenis met Groove Armada's Time & Space - en last but not least het oriëntaalse Magnetic (juni 2010). Die laatste is meteen ook mijn favoriet: de gastvocalist, Bollywoodzanger Shahin Badar zorgt voor een unieke clash der culturen. Naast Badar leenden nog een vijftal andere artiesten hun stem uit, waaronder ex-vocaliste Bjorndottir, Ex-Lost Valentinos lid Nick Valentino en Joel Pott van Athlete (te horen in Hit My Ego).

Ook de andere nummers zorgen voor veel dansplezier en vooral voor enorm veel variatie. Zo doet latino-spektakel Woh! de heupen buigen. Tokyo is dan weer een marimba gedreven chilled out house track. Verder moet je voor synth pop moet je bij de titeltrack zijn, afsluiter Don't Stare at The Sun is eerder electro-pop, enzovoorts. Toch is er een duidelijke rode Cicada-lijn in Sunburst. Het komt telkens neer op dansbare en catchy (zonder de verfijndheid te verliezen) dance-pop, met een licht disco gevoel.

Kortom, met Cicada is het altijd feest. Altijd zeg ik u!

Tracklist:


1. Intro
2. Come Together
3. Hit My Ego
4. Fast Cars
5. Woh!
6. Your Love
7. Magnetic
8. Tokyo
9. Sunburst
10. Don't Stare At The Sun



'Your Love' Edit by cicadamusic

Cicada - Come Together by Arsène

Cicada 'Magnetic' by cicadamusic

maandag 22 augustus 2011

Concertgids september 2011


Zie hier de beste concerten op Belgische bodem in september 2011.

WAAR?

- Brussel:
* Botanique / Koninklijk Circus
* AB (Ancienne Belgique)
* Vorst Nationaal
* Beurschouwburg
* Vk*
- Gent:
* Vooruit
* Charlatan
- Leuven:
* STUK
* Het Depot
- Antwerpen:
* Trix
* Sportpaleis/Lotto Arena
- Hasselt:
* Muziekodroom
* Grenslandhallen/Ethiasarena
- Kortrijk:
* De Kreun
- Brugge:
* Cactus Muziekcentrum

WAT?

01/09: Megafaun @ Botanique
13/09: Omar Souleyman e.a. @ Trix
13/09: Ford & Lopatin @ Charlatan


14/09: Cloud Control @ Botanique
14/09: Beirut @ AB (uitverkocht)

15/09: The Drums @ Botanique (uitverkocht)
16/09: Alexander Tucker @ De Kreun

16/09: LeffingeLeuren (festival): Battles, Goose, Lindstrom, School Is Cool,...
17/09: LeffingeLeuren (festival): Austra, Rainbow Arabia, Nosaj Thing, EMA, Intergalactic Lovers, Crystal Fighters, SX, Anro, Gabriel Rios

17/09: The War On Drugs @ AB
18/09: Omar Souleyman @ AB (Gratis)

20/09: Love Inks @ Botanique
21/09: We Were Promised Jetpacks - The Twilight Sad - Mazes @ Botanique

21/09: Little Scream @ Botanique
21/09: I'm From Barcelona @ Botanique

21/09: Gypsy & The Cat @ Trix
23/09: Laura Veirs @ Botanique

24/09: The Japanese Popstars @ AB
25/09: Ganglians @ De Kreun

26/09: Laura Veirs @ Trix
28/09: Boom Bip @ Botanique
28/09: Black Lips @ De Kreun

(Bovenafbeelding: Andrea Mantega - Parnassus, 1497)

Degrees - Dream On Dreamy


Degrees is een Zweeds duo, bestaande uit Mikael Jacobson en Rickard Folke. Beiden komen ze uit het kleine dorpje Trinas (dat ze inmiddels ontvlucht zijn), en beiden hebben ze al wat ervaring, zo was Boygirlme het vorige project van Folke, eveneens een aanrader! Na enkele demo releases in 2009 en 2010 was het dit jaar tijd voor een debuutalbum. Na helemaal op nieuw te zijn begonnen wegens een totale data-loss van het reeds opgenomen materiaal, werd Dream On Dreamy op 24 mei gereleaset via het Duitse af-music. De plaat werd voorafgegaan door de geweldige song Idiot Dreaming, ik moest zowaar even naar adem happen toen ik de video zag, en dat in de positieve zin.


Niet heel het album is even indrukwekkend als Idiot Dreaming, maar in het algemeen is Dream On Dreamy een geweldig debuut. Degrees houdt nogal van synths en epische melodieën, waardoor het soms op stadium rock begint te lijken. Het album is doorspekt van langerekte grootsheid, en af en toe ben ik al die grootsheid een beetje beu, maar 90% van de tijd kan ik er best van genieten.

Ik ben niet zeker in welk genre Degrees nu juist thuishoort, maar laten we het op elektronische dream pop houden, de titel is immers niet voor niets Dream On Dreamy. De Zweden slagen er dan ook in om u te laten wegdromen naar een magischer wereld dan de saaie werkelijkheid, mede dankzij de zachte stem van Mikael. Soms, als de vocals overweldigd worden door de instrumenten, zoals in het prachtige At Least Rock n' Roll Won't Leave A Hole In My Back, doet het me wat denken aan shoegaze à la M83, maar evengoed aan de synth pop van landgenoten Sound Of Arrows. Een interessante combinatie! Die M83 vibe is trouwens nog veel beter te horen in de titeltrack.

De impressionante melodie van Roads Again haalde meteen een herinnering op, al moest ik toch enkele minuten in mijn geheugen vissen om uit te komen bij Modern Lust van Veil Veil Vanish, zonder twijfel een van de beste songs ooit. Ten slotte kan men ook Boys Of Distortion als een van de hoogtepunten beschouwen.

Dream On Dreamy is hemels album, maar wat verwacht je anders van de Zweden? Stream en koop het album via bandcamp.

Tracklist:

01. The Great Big Void.
02. Oakland Mountain High.
03. Boys of Distortion.
04. Beach_Loveison.
05. At Least Rock & Roll Won't Leave A Hole In My Back.
06. Idiot Dreaming.
07. A New Dawn Fades, A New Dawn Waits.
08. Roads Again.
09. Dream On Dreamy.